Wstałam z krzesła patrząc się w tamto miejsce. Patrzyłam się przestraszona czekając aż któryś z chłopów to sprawdzi.

- Tak. Z naszych wstępnych ustaleń wynika, że dzieło to jest dokonaniem pokemonów, prawdopodobnie wodnych. Zapewne słyszał po o nadmiernej ekspansji gatunku Bibarela w północnych rejonach Johto. Pokemony te wyparły rodzime gatunki i te udały się na południe w kierunku poszukiwania pożywienia. Prawdopodobnie przyszły tutaj. Czy mógłby mi pan wskazać miejsce tego zbiornika wodnego. Muszę pochwycić jednego z pokemonów aby dokonać odpowiednich badań i zbadać jakie są jego preferencje co do środowiska aby odnaleźć mu nowy dom, nie powodując przy tym zniszczeń upraw.
Wszystko mówiłem powoli i spokojnie, z jak największa powagą. Chociaż muszę przyznać, że nie raz miałem ochotę wybuchnąć śmiechem. Byłem dumny sam ze swoich kłamstw w myśli powtarzając sobie "Cedric jesteś genialny",

Geralt, MyMalinka
Geralt wypuścił pokeżuka, a ten miał być czujny i był czujny. Nikt mu nie mówił ze ma atakować niebezpieczeństwo. A niebezpieczeństwo w postaci kilku stworków wskoczyło na stół z jedzeniem. Pokemony w mgnieniu oka zjadły wszystko co było do zjedzenia i zaczęły uciekać w wszystkich kierunkach tworząc ogólny chaos. Jeden z stworów skoczył na Dziomka, przez co ten stracił przytomność. Stwory skaczą po całej polance, a wy stoicie i patrzycie na nie.

Cedric
-Jezioro jest tam, przy działce Dziomka-Facet wskazał palcem kierunek północno-wschodni. -Nie słyszałem o tej sprawie z Bibarelami, ale nic dziwnego, nie oglądam wiadomości. Niech Pan jak najszybciej rozwiążę tę sprawę. Prosiłbym jeszcze o rozpatrzenie moje wniosku o odszkodowanie.-facet zaczął szukać wniosku w swych kieszeniach.

-Jaskier, poczęstuj te stwory Nocnym Cięciem!-Geralt krzyknął do swego pokemona, a sam rzucił sie w kierunku Dziomka, by sprawdzić czy nic mu się nie stało.

- Niech pan mi pokaże ten wniosek.
Wziąłem kartkę i przejrzałem co na niej jest.
- Hmmm... niestety to nie do mnie z tym. Ja zajmuję się problemem pokemona. Jeżeli zaś chodzi o naliczenie odszkodowania, to wkrótce powinien zjawić się tutaj rzeczoznawca, który oceni pańskie stratę. A teraz idę po tego pokemona.
Pożegnałem się z mężczyzną, uściśnięciem ręki, poklepałem go bo barku, uśmiechnąłem się, po czym ruszyłem w kierunku jeziora. Odchodząc powiedziałem mu.
- Niech się pan nie martwi. Pana sprawa jest w dobrych rękach.

-Geralt! Spróbujmy spokojniej! Bez walki Powiedziałam spokojnie wyjmując całe jedzienie jakie mam i rozsypuje.

Geralt, MyMalinka
Geralt sprawdził puls Dziomka, wszystko było z nim dobrze, tylko był nieprzytomny. Herracros wymachiwał łapami, ale nie trafił ani jednego stworka, bo te były zbyt szybkie, i żuk jedynie się zmęczył. Pokemony widząc że Malinka rozsypuje jedzenie, rzuciły się do niej i w chwilę zjadły całą rozsypaną karmę. Jeden z nich nawet próbował zjeść buta Malinki, ale ten był zbyt twardy.

Cedric
Poszedłeś w kierunku wskazanym przez faceta od malin i twym oczom ukazał sie zdemolowany stół, a za nim Geralt cucący Dziomka, Malinka podgryzana przez pokemony i Herracros nie mogący trafić w żadnego z intruzów.

-Jaskier skup się i uderz z całej siły Atakiem Rogiem w najbliższego pokemona. Pokaż że nie ma z Tobą zabawy!-Geralt wstał od majaczącego Dziomka i szykował się do złapania jednego z stworów.

- Co tu się do chol...
Nie dokończyłem, bo zdałem sobie sprawę, ze ta gadaniną jedynie marnuję cenny czas. Postanowiłem jak najszybciej zabrać się do łapania pokemonów. Doświadczenie i wrodzony instynkt trenerski podpowiadał mi, że nie ma czasu do stracenia i kto pierwszy ten lepszy.
- Ruszaj Corel!
Rzuciłem pokeball z którego wyskoczył mój psychiczny podopieczny.
- Przyśpieszeniem zbliż się do jednego ze stworków teraz!
Wskazałem na najbliżej stojącego mnie pokemona, który był sam bez żadnego wsparcia i wydawał się najbardziej zagubiony.
- Szybko Corel złap go zamętem!
Girafarig unieruchomił swego przeciwnika zamętem.
- Rzuć go w moim kierunku i walnij o ziemię.
Pokemon posłusznie wykonał rozkaz.
- Jeszcze raz na niego naćiśnij zamętem i nie pozwól mu się ruszyć.
Pokemon został unieruchomiony o to mi chodziło. Były bardzo szybko, a nie chciałem aby mi uciekł. Wyciągnąłem master ball i rzuciłem nim w pokemona. Nie miał szans tego skontrować - to pewne.

Geralt bił się z pokemonami... Wyjmuje spokojnie z kieszeni pokeballa i przed przyciskiem trzymam karmę. Może się uda xD

Pokemon Geralta trafił rogiem jednego z pokemonów i wyrzucił go tym atakiem aż do jeziorka. Pokeżyrafa złapała jednego w zamęt i już miała nim rzucić pod nogi trenera, ale dwa inne stworki wskoczyły na jej plecy, przez co pokemon stracił kontrolę nad schwytanym w zamęt intruzem. Pokemony widząc że robi się niebezpiecznie, szybko ewakuowały się do jeziora zostawiając po sobie duży bałagan. Tak się wystraszyły, że nawet nie zwróciły uwagi na jedzenie oferowane przez Malinkę.
-Ale bałagan, kto to teraz posprząta, sam będę się z tym męczył do późnej nocy. Pomożecie? -Dziomek odzyskał przytomność i zwrócił się do was z prośbą o pomoc.

Popatrzyłem na Dziomka i podrapałem się po głowie. Cholera, pokemony mi uciekają a on mi każe sprzątać.
- Tak, tak, tak tylko skoczę sobie na chwilę do krzaczka wypuścić szczupaczka.
Po tej rymowance wszedłem w krzaki, Corel poszedł za mną. Oddaliłem się od tego miejsca tak by nikt nie widział.
- Dobrze Corel, zbliżyłeś się trochę do tego pokemona to wiesz jak pachnie. Użyj tropienia po zapachu i postaraj się odnaleźć ich siedlisko.
Zdecydowałem się pochwycić tego pokemona na własną rękę, bez niczyjej pomocy. Miałem nadzieję, że dość szybko odnajdę poke-żaby. Byłem zmotywowany aby je pochwycić.

Geralt był niezbyt zadowolony z przebiegu wydarzeń. Nie miał już nic do zrobienia, więc rzekł niezbyt ochoczo-Pomogę.

-Ja mam czas, mogę ci pomóc... Powiedziałam. -A co będzie z tymi pokemonami?

Geralt, Malinka
-Będę musiał nauczyć się żyć z nimi w sąsiedztwie. Już nie będę wystawiał jedzenia na polanę, to może nie będą przychodziły na moja działkę. Dziękuję że zostaliście, czeka nas dużo pracy. -Dziomek odpowiedział Malince i zabraliście się za sprzątanie. Zebraliście wszystkie śmieci, a gdy już skończyliście sprzątanie, Dziomek zdjął stołu obrus i waszym oczom ukazała się mała żabka śpiaca pod stołem, przytulona do pustej już beczułki piwa.

Cedric
Corel natychmiast wyczuł trop. Nie buło to trudne, bo żaby was otoczyły i zanim zdążyłeś cokolwiek powiedzieć, rzuciły się na was, mocno was obijając. Ty przy upadku straciłeś przytomność i to był dla Ciebie koniec polowania.

pokeball leci!

Geralt zdziwił się widząc żabę pod stołem, bardzo się zdziwił. Żaba spała, więc stanowiła łatwy łup, ale najpierw musiał się upewnić czy żaba tylko śpi, czy może zdechła. Podszedł do niej i szturchnął ją nogą.

Malinka sięgnęła do kieszeni w której zazwyczaj trzymała pokeballe i nic tam nie znalazła(nie masz pokeballa w wizytówce), a Geralt w tym czasie podszedł do pokemona i nogą nieco go poruszył. Ten tylko machnął łapką i spał dalej.

Noo japierdziele...

-No ja mam kieszenie puste... To se posprzątam.

Geralt kucnął przy żabie, wyjął z sakiewki pokeballa i dotknął nim żabę, by ją zabrać ze sobą.

Geralt złapał żabkę, a Malinka nieco zirytowana sprzątała dalej. Gdyby miała dodaną do profilu wizytówkę, mogłaby szybko sprawdzić, że ma w niej jednego greatballa, a tak straciła swą szansę.

Koniec polowania.

Geralt-pokemon-pokeball+3zł
Malinka-10zł
Cedric-8zł+1PF

Geralt przybył do Źródeł Termalnych. Zatrzymał się na brzegu jeziora, w którym opory siarki wydobywały się w postaci gorących bąbli powietrza. Usiadł wygodnie na trawie, sięgnął do sakiewki, wyjął biało-czerwona kulkę i wypuścił z niej niebieska żabę.
-Witaj Froakie, miło cię widzieć. Zapewne zastanawiasz się jak się znalazłeś. Kiedyś ci to wyjaśnię, ale teraz musimy zacząć trenować. Na początek będzie lizanie, co nie powinno ci zbytnio sprawiać trudności, bo przecież jesteś żabą i język masz na pewno masz na tyle długi język że sięgniesz przeciwnika.
Froakie patrzył na Geralt nieco zdziwiony, ale wysłuchał go do końca.

Froakie
Lizanie
trening 1

Wśród obłoków pary wystrzelonej przez gejzer, Geralt przedzierał się ostrożnie, by nie wpaść do gorącego źródła, w którym w chwilę mógłby zmienić się w obgotowane kości. Znalazł wreszcie w miarę chłodne jeziorko i wypuścił tuż przy jego brzegu Froakie.
-Cześć żabko, nadeszła pora na następny trening Lizania, ale zanim zaczniemy, mam dla ciebie małą niespodziankę. Od dziś będziesz się nazywał Zoltan.
Froakie z obojętnością wzruszył ramionami.
Wiedźmin wskazał Zoltanowi małą jabłonkę, na której rosły czerwone jabłuszka i pokazał mu, że ma atakować językiem owoce. Froakie zmrużył lekko oczy i wysunął swój długi język, ale nie dosięgnął celu. Próbował jeszcze kilka razy, aż Geralt machnął ręką na znak, że na dziś wystarczy i obaj odeszli z terenu Źródeł Termalnych.

Froakie
Lizanie
trening 2

Pośród ciemnej mgły unoszącej się nad Źródłami Termalnymi, Geralt wraz z Zoltanem przykucnął przy brzegu jednego z jeziorek. Wiedźmin wskazał pokemonowi drzewo, które rosło tuż obok nich, a pokemon szybko wysunął język uderzając nim w pień wskazanego drzewa. Geralt wskazał pokemonowi drzewo, które stało nieco dalej, a pokemon ponownie wysunął język w jego kierunku. Tym razem nie sięgnął drzewa. Spróbował jeszcze dwa razy i dopiero przy czwartej próbie wysunął język na tyle daleko by sięgnąć drzewa.