Wygląda na to, że moja próba spokojnej rozmowy z nim nie była najgorszym pomysłem. Wystarczyło jeszcze dokładniej poprzeć moje wcześniejsze relacje.
- Na prawdę żyjecie tutaj? To na pewno jest wspaniałe życie wśród natury. Właśnie moja ranna Taillow kocha naturę. Po każdym treningu wspólnie sadzimy nowe drzewka. Wszystko dla dobra środowiska.
Jednak chyba nie czas na mój zachwyt nad tym tematem, który jest zdecydowanie bardziej interesujący niż wioska, której do tej pory pomagałem.
- Jeżeli mogę mówić w jego imieniu. Ori bardzo przeżywa wszystkie krzywdy dla pokemonów i środowiska. Bardzo go zawsze niepokoiły te zaginięcia i rany wśród wcześniejszych osób. Ewidentnie stara się żyć w zgodzie z naturą i nie przez siłę, a prawdziwie przywiązanie i przyjaźń budować relację z pokemonami. Przyznasz, że jest to szlachetna postawa i godna podziwu. Myślę, że z niego wypływa samo dobro i przemawia jedynie z serca.
Spojrzałem na Oriego w nadziei, że dobrze mówię o jego stosunku do tego co zna na co dzień. Tego w czym był wychowywany.

Zadowolony z takiego obrotu spraw byłem szczęśliwy, że bezpiecznie możemy ruszyć dalej i dopełnić misję. Tak jak to określił Ori. Tylko dzięki złapaniu pokemona może coś zmienić w swojej wiosce. Ruszam z chłopakiem cały czas przy boku.
- Taillow jak się czujesz? Już lepiej?
Znam tego ptaszka, więc wiem że jest ona bardzo waleczna i dzielna. Nawet tak silny atak jej nie powstrzyma. Dla jej dalszego bezpieczeństwo powróciłem do pokeballa
- To chyba pierwsza zagadka rozwiązana i już od teraz masz bojowe zadanie by doprowadzić do pokoju obie nacje. A teraz skupmy się na poszukiwaniach.
Wspólnie z Ori rozglądam się po okolicznych terenach.

I pojawiła się pierwsza okazja na złapanie pokemona przez Oriego. Tylko w jaki sposób jeszcze bardziej można pomóc młodzieńcowi. Ktoś zaproponował pokojowe dołączenie do drużyny. Tylko czy to nie byłoby zbyt łatwe i w oczach wodza mogło to nie być godne działanie.
- W jaki sposób zazwyczaj ludzie sobie w takich sytuacjach radzili? Zawsze możesz spróbować zwyczajnie sie zaprzyjaźnić. W każdej chwili będę ci wstanie podrzucić ball z moim Mudkipem. Z pewnością sprawdzi się w takim pojedynku.
Czekałem jaką decyzję podejmie młody człowiek. Nie wiedziałem w jaki sposób Ori ma na ten przypadek. Byłem gotowy pożyczyć chłopakowi mojego Blotniaka, któremu przyda się każde doświadczenie.

Kto by przypuszczał, że coś jeszcze interesującego może się wydarzyć. Nie wiem czemu, ale od razu poprawił mi się humor. Przypomniały mi się najlepsze gagi komediowe. Zacząłem się cicho uśmiechać i śmiać z całej sytuacji.
- Kimkolwiek jesteś poprawiłeś mi humor. Jak grom z jasnego nieba spadasz na nas przejętych przygodą Oriego. To scena z jak najlepszego filmu komediowego.
Przyjrzałem się uważnie pokemonowi i starałem się sprawdzić czy nie ma żadnych ran, ani zadrapań. Użyłem również pokedexu.
- Przepraszam ciebie jeżeli mój śmiech ciebie obraził, ale widocznie tylko ty potrafiłbyś w taki sposób dać do zrozumienia, że poważna sytuacja jest nudna.
Kątem oka spoglądałem na Oriego i jego postępu w zawarciu przyjaźni,

Dość interesujący osobnik, chociaż szczerze nie wiedziałem co w tej sytuacji zrobić. Widok dobrze sobie radzącego Oriego napawał mnie optymizmem, że dane dzisiaj słowo zostanie dotrzymane. Z drugiej strony trochę zagubiona małpa miała chyba problem. Spojrzałem w górę aby móc się dowiedzieć co tak na prawdę stało się wyżej i dlaczego Mankey spadł w dół.
- Musiało boleć? Chociaż miałeś miękkie lądowanie na nas.
Z uśmiechem wypowiedziałem te słowa. Teraz już ode mnie nic nie zalezy,