Po zrobieniu kilku kroków, tajemnicza siła wciągnęła wszystkich do wnętrza jaskini. Zanim trenerzy i Ori dolecieli do końca korytarza wszyscy stracili przytomność. Wreszcie ocknęli się, ale nie mogli się poruszyć, gdyż ich ręce i nogi były przypięte łańcuchami do skały. Przed trenerami na ziemi stało małe stadko pokemonów. Wśród nich były:  dwa Mudkipy, Squirtle, Bellsprout, Makuhita, Tailow, Helioptile, Slakoth, Pignite, Girafarig, Finneon, Floatzel, Timburr i Pidove. Pokemon były jakieś inne. Miały nieco bladsze kolory skóry i bardzo złowrogi wyraz pyszczków.
W uszach trenerów rozległ się dziwny głos:"Ludzie, marne istoty. Myślicie że jesteście panami świata, że możecie zniszczyć wszystko i powoływać do życia nowe istoty, ale nie. Wasz czas już minął. Wszystko co powstało ludzką ręką, zostanie zniszczone przez ostatnie dzieło ludzkości. Nie powinniście powoływać mnie do życia. Nie powinniście bawić się w bogów. Nie jesteście nimi, a niebawem staniecie się pyłem i świat zapomni o waszym istnieniu. Wasze dzieło stworzy swoje dzieła, swoją armię, która unicestwi wszystko. Wszystko! Wszystko!!!"
Nad pokemonami pojawiła się wysoka istota z długim ogonem. Przypominała w niewielkim stopniu człowieka, lecz zdecydowanie nim nie była. Trzymała ludzką czaszkę w dłoni.
"Być, albo nie być. Oto jest pytanie."
Czaszka spadła na ziemię i się rozpadła na kawałeczki.
"NIE BYĆ!!! OTO JEST ODPOWIEDŹ!!!"

Patrząc na pokemony byłem dość przerażony. Od razu zauważyłem, że były one pod kontrolą kogoś innego i tak jak na początku mi się wydawało był to pokemon. -Witam cię serdecznie mój drogi. Więc teraz tak cię słuchając ze zniszczysz wszystko co zostało stworzone przez ludzi, a ty sam jesteś przez nich stworzony to zniszczysz sam siebie ? Nie rozumiem twojego napadu złości. Poza tym nie my cię stworzyliśmy, ale banda ludzi, którzy nie mają uczuć. Powiedz mi dlaczego jesteś przepełniony taką ogromną nienawiścią i kto ci to zrobił. Przecież to nielogicznie i wręcz nienormalne, żeby pokemon tak inteligentny jak ty chciał zabić ludzi od tak sobie. Dlaczego ? Jesteśmy gorsi ? Nie wręcz przeciwnie jesteśmy dopełnieniem do waszego świata. My pomagamy naszym pokemonom przez naukę ich nowych ciosów to my ich kształcimy. - Powiedziałem do nieznajomego pokemona. Nie zależało mi na tym aby przeżyć ale zależało mi na tym aby Mudkip i Helioptile do mnie wrócili. -Mudkip i Helioptile nie dajcie się mu omamić jesteście silniejsi pomyślcie co razem przeszliśmy. Mudkip ty wiesz jak dobrze idzie nam nauka nowych ataków. Bez ciebie nie poradzę sobie. Bez ciebie Helioptile również. Nie pozwólcie aby istota pełna nienawiści i złości nad wami panowała. Kocham was i nie pozwolę by coś wam się stało. Jesteście rodziną. - Po tych słowach starałem się uwolnić z łańcuchów. Nie mogłem przecież pozwolić na to by to coś zabrało mi moich przyjaciół.

-Oh fuck!-Wymknęło się Geraltowi. Jeszcze nigdy nie był w takiej beznadziejnej sytuacji. Pozostało tylko liczyć na siłę słowa, bo siła mięśni nic nie da.
-Zacny pokemonie. Czemu jesteś taki zdenerwowany na ludzi. Mnie niby tez większość wnerwia, ale nie ubijam wszystkich, których spotykam na swej drodze, bo to bez sensu. Jest jak jest i ewentualnie możemy próbować zmieniać innych, chociaż jest to walka z wiatrakami, ale likwidacja ludzkości według mnie nie jest najlepszym pomysłem. Gdyby nie ludzie, wiele pokemonów nie mogłoby się rozwijać, nie mogłyby żyć w spokoju. Dzicz mimo wszystko jest dla nich niebezpieczna, a ludzie zapewniają im pokarm, przyjaźń i takie tam.-Geralt próbował nawiązać kontakt z wściekłym tworem.

@OOF: Śmierdzi mi Mewtwo...

Phoenix poczuł jak jego ciało samo się rusza. Tylko tyle zdążył zauważyć przed stratą przyjemności. Kiedy się obudził bolała go głowa. Otworzył powoli oczy. Szybko przywykły one do oświetlenia tego pomieszczenia. Odczuł praktycznie w tym samym momencie, iż nie może ruszać rękoma, ani nogami. Był przymocowany do ściany. Zaczął wierzgać jak magikarp podczas używania splash, lecz podobnie jak w wypadku ryby, nic się nie stało. Zauważył następnie jakieś pokemony. Uwagę od nich odwrócił nagle jakiś głos. Dochodził on z ust...pokemona? Nie możliwe...
-Dobrze, nabrałeś nas. Zdejmij ten kostium i nas wypuść-powiedział nerwowo z nadzieją, że to tylko żart. Ciężko było mu nawet spojrzeć na pokemona. Coś go powstrzymywało. Możliwe, że to był strach. Pozostało mu czekać na decyzję człekokształtnej istoty.

Zakuty. Eh, nienawidzę tego uczucia - ograniczenia. Moje pokemony... Cała szóstka pod kontrolą czegoś. Trenerzy wygłaszali swoje zdania. Lecz nie ja. Milczenie jest złotem... postanowiłem zaczekać.

" "
"Drogi Kamolu, to nie są twoje pokemony, lecz wytworzone przeze mnie ich klony, więc na pewno cię nie posłuchają. Nie trać na to czasu. Skąd moja złość i nienawiść? Ludzie mnie stworzyli, stworzyli coś co było silniejsze niż mogli się spodziewać, chcieli mieć coś potężnego, chcieli mieć nad tym całkowitą władzę. Zawsze ludzie chcą mieć władzę. Tamci już nie żyją. I dobrze. Niedługo nadejdzie wasza pora, bo wy także będziecie tacy sami. Żadni władzy. Chcecie tylko posiadać i władać. Posiadać i władać! "

"A ty Geralt co? Nie znasz historii ludzkości? Gdyby nie ludzie to nawet nie byłoby pokemonów. Nie słyszałeś o zakazanych czasach gdy nie było pokemonów, a ludzie żyli na świecie razem ze zwierzętami? Chcieli mieć i władać. Walczyli ze sobą o władzę zabijając wszystko co żywe. Później było im pusto bez zwierząt, więc pobawili się w bogów i stworzyli pokemony wykorzystując swą niemałą wiedzę. Stworzyli istoty lepsze, silniejsze i bardziej rozumne od zwierząt, ale nadal zwą się panami świata. Czas ludzi właśnie dobiega końca."

"Phoenixie Yami. To nie żart. To koniec."

"Castielu, właśnie zamierzam naprawić ten biologiczny błąd jakim jest ludzkość. Cieszę się że to rozumiesz."

Spojrzał jeszcze na Oriego i Ravena. Pokiwał tylko głową. Przynajmniej oni rozumieli powagę sytuacji.

"Dwóch z was teraz straci przytomność. Mam nieco litości, mimo że wobec mnie nikt jej nie zastosował. Jakiś czas będziecie spać, a później skończy się wasz byt. Bez bólu. Geralcie, Phoenixie, żegnajcie."

Pokemon ruszył ręką i obaj wymienieni gracze stracili ponownie przytomność (odpadają z polowania)

Popatrzyłem na pokemona z uśmiechem na twarzy. -Ty się uważasz za boga starasz się tworzyć sam pokemony kim ty jesteś tak wg ? Nie jesteś lepszy od ludzi taka jest prawda. Jesteś identyczny. Jesteśmy identyczni. Tworząc klony pokazujesz tylko, że tak naprawdę ludzie są dla ciebie wzorem. Robisz to samo co oni. A to, że nad nimi masz kontrolę znaczy tylko tyle, że nie jesteś tak silny jak my. Przecież to ludzie stworzyli coś silniejszego od siebie, ale ty tego nie potrafisz zrobić. - Powiedziałem próbując zając pokemona. -Od lat pomagałem ojcu przy pokemonach, a ty oskarżasz ludzi na podstawie poznania ilu ? Grupy naukowców, która cię stworzyła nic więcej... Jesteś śmieszny...

Nie można było nic zrobić... I nawet tego nie zamierzałem. Pewnym było, że to pokemon - i to nie byle jaki.
Słowa tej istoty trafiały niczym strzała wystrzelona w serce. Zabrakło mi tchu, nie odzywałem się ani jednym głosem. Teraz to nie człowiek miał prawo głosu. Lecz coś ponad człowiekiem...

"Kamolu, Wcale nie twierdzę że jestem lepszy. Te klony posłużą tylko i wyłącznie do zniszczenia ludzi i innych pokemonów na świecie. Następnie zostaną zniszczone, a siebie sam zniszczę na końcu, by na świecie nie zostało ani odrobiny zła. "


"Nie da się uniknąć tego zła rozprzestrzenianego przez ludzi. Wszędzie ono dotrze i nic nie uchroni przed nim, poza zniszczeniem ludzkości. Może jeszcze powiesz mi że ludzie starają się być lepszymi wobec innych. O wszystkich dbają wyłącznie dla swej korzyści."

Raven nadal milczał, ale pokemon zatrzymał wzrok na Orim. Chłopak patrzył na Geralta i Fenka. Płakał.
"A ty co, boisz się śmierci?"
-Nie boję się. Jak mogłeś skrzywdzić tych trenerów. Oni przyszli pomóc ludziom i pokemonom z własnej woli, bez żadnej zapłaty, a ty ich zabiłeś

Pokemon się przez chwilę zastanowił. Na jego twarzy pojawił się grymas bólu i poruszył ręką. Raven i Kamol stracili przytomność. (odpadają z polowania)

Ori widząc cztery bezwładne ciała zaczął płakać jeszcze głośniej.
-Zostaw przy życiu przynajmniej Castiela. Niech opowie ludziom jaka kara czeka ich za zło, może się zmienią
"A jak się nie zmienią?"
-Wtedy się okaże że niestety masz rację

"Castielu, chyba jako jedyny widzisz zło na tym świecie. Masz szansę pójść w świat i go naprawić. Wybierz sobie jednego z klonów, oddam ci twoje pokemony i odejdź stąd zanim zmienię zdanie."

Pokemon odczepił Castiela od ściany i postawił go przed pokemonami.

"Squirtle, chcesz pójść z tym człowiekiem? Chcesz pójść w świat z kimś, kto nawet nie zastanowił się czy może któryś z was chciałby udać się z nim w świat?"
Żółwik po chwili namysłu pokręcił głową.
"Castielu, taka mądrość przez ciebie przemawiała, a nie różnisz się od reszty, tylko posiadać i władać. Odejdź już stąd. Na pamiątkę tego, że dziecko uratowało ci życie weź ten kamień i zmień się, bo jak kiedyś się spotkamy, a będziesz taki sam, to wiesz co cię czeka."
-Ale jesteś miłosierny, wypuszczasz jednego człowieka, a zabiłeś czterech.-odezwał się Ori ocierając łzy.
"Spokojnie Ori. Oni są tylko nieprzytomni. Uratowałeś im wszystkim życie. Wrócą do siebie po jakimś czasie i tylko będzie ich bolała głowa."
-Masz tyle mocy, to może byś uzdrowił nasze pokemony z mojej wioski, są bardzo słabe nie mogą wykonać żadnego ruchu.
"Wiem, bo zablokowałem moc wszystkim pokemonom w okolicy. Ale jak stąd odejdę, blokada minie. "
-A co z klonami?
"Zabiorę je z sobą, daleko stąd, tam gdzie nigdy nie spotkają ludzi, którzy tylko chcą posiadać i władać. Żegnaj"
Mewtwo wraz z wszystkimi klonami uniósł się metr nad ziemią i wyleciał przez korytarz jaskini. Ori ocucił pozostałych trenerów, a Castiel zakończył polowanie tylko z kamykiem. Jakby dał wybór stworkom, to miałby i poka.

Koniec.
Castiel +Nasiąknięty Kamień+8zł
Raven +6zł
Kamol +7zł
Phoenix+6zł
Gerlat +6zł