Ruszamy uważając ze stawianiem swych kroków.

Ruszył za nimi wzruszając ramionami. Mruknął jeszcze pod nosem:
-Gdyby powiedział teraz co to za niebezpieczeństwo, to by go pewnie zabolało...

Ruszyliście prawie wszyscy z Orim. Tylko Fenek został w Ledinii i oglądał wioskę doszukując się powodów do wytykania błędów Rodianowi, gdy już się napatrzył popędził za resztą grupy.
Szliście lasem po drodze z bruku. Nad wami kłaniały się drzewa wypuszczające soczystozielone liście. Dookoła panowała cisza. Po kilkunastu minutach dotarliście do skrzyżowania z główną drogą,która także była brukowana, lecz była dwa razy szersza. Tuż za skrzyżowaniem był most, za którym Ori się zatrzymał.
-Z tego miejsca możecie jeszcze zawrócić. Jak już wejdziemy w las, czeka nas ciężka droga po bagnach, w których czai się pełno niebezpieczeństw. Idziecie ze mną, czy wolicie zawrócić?

Fenek *

Ori próbował jeszcze nas namówić, żeby wrócić, ale nie na darmo przecież tu przyszedłem. Ruszyłem więc za chłopakiem i uważnym krokiem starałem się nie zgubić lub nie narobić sobie kłopotów przez utopienie się w bagnie. Poza tym nadal zastanawiałem się co może być przyczyną samego wybuchu.

Geralt bez zastanowienia ruszył za Orim w las.

Z mojej strony odpowiedź była jasna - podążam wraz z Orim stąpając ostrożnie.

Idę dalej.

Przedzieraliście się przez chaszcze, jeżyny i inne kolczaste rośliny, a nogi cały czas mieliście do kostek zanurzone w wodzie. Tuż przed wami pojawił się duży Gengar i zaczął do was szczerzyć niezbyt przyjaźnie swe zębiska.

Geralt postanowił zaryzykować i pogwizdując sobie ruszył na ducha.

(Gengar serio ?!) Po tym jak dostrzegłem pokemona ducha uśmiechnąłem się do niego. Wyglądał dość przyjaźnie więc nie chciałem go przestraszyć i tym samym sprowokować. Postanowiłem więc z nim porozmawiać. -Witaj potężny Gengarze. Przybywamy w pokoju w celu sprawdzenia czemu wszystkie pokemony zaczęły chorować. Jestem bardzo ciekawy czy ciebie też dotknęła ta choroba. Tak więc możesz wykonać jakiś atak ? - Po tych słowach czekałem co zrobi Gengar po czym kontynuowałem -Będziemy wdzięczni jeśli nasz przepuścisz a nawet jeśli nam potowarzyszysz w dalszej drodze to jak będzie ?

Ojejku, tylko nie pokemon nie zdolny do ataku. Doprawdy przerażające. Ktoś chyba nawet zaczął z nim rozmawiać. Przecież to MY powinniśmy ustalać zasady, nie on. Pewny siebie, Phoenix podszedł bliżej. Nie czuł strachu przed pokemonem, który nie powinien znać żadnego ruchu.

Ori gdy zobaczył co wyprawiają trenerzy aż się złapał za głowę. Czy ktoś zdrowy na umyśle zachęca dzikiego Gengara żyjącego na bagnach do wykonania ataku? Przecież to jest zaproszenie brzmiące"zabij mnie", albo czy idzie prosto na jednego z najniebezpieczniejszych duchów na świecie. A przecież mieli uważać. Ori był już przygotowany na widok dużej ilości krwi.
-Zdarzają się tutaj różne stwory i wszystkie są zawsze agresywne, bo bronią swego terytorium, dlatego ta okolica jest tak bardzo niebezpieczna. Jak czegoś nie wymyślimy, to pewnie ten Gengar nas wszystkich pozabija-Szepnął Ori do Castiela.
To czego byli świadkiem przeszło wszelkie oczekiwania. Gengar chciał posłać Mroczny puls wprost w Kamola, sam się o to prosił, ale nie mógł wytworzyć potrzebnej do tego energii. Następnie spróbował liznąć Geralta, ale tylko go obślinił, a trener przeszedł przez niego. Duch zawył z rozpaczy i pognał przed siebie. Raven wystraszył się pędzącego w jego kierunku Gengara i przewrócił się w błoto.

Szliście dalej. Teren się wznosił i bagno było coraz mniej mokre. Wreszcie dotarliście do Ogromnej góry, która była z białego kamienia(jak się on nazywał? Pytajcie Castiela).
-To jest góra Moa Albina. -oznajmił Ori.
Przyglądaliście się majestatycznej górze i Ori wypatrzył skazę w tej przepięknej górze. Dwa metry nad płaskim terenem mieściła się niewielka jaskinia, a nad nią góra była mocno osmolona.

Geralt spodziewał się że Gengar nie będzie mógł zrobić mu krzywdy i wcale się nie pomylił. Teraz myślał że ta jaskinia jest kluczem do rozwiązania zagadki, więc postanowił tam wejść. Cofnął się kilka metrów do tyłu, by zrobić sobie rozbieg i ruszył pędem przed siebie. Dwa metry przed skałą wybił się do góry, wykonał salto z piruetem w powietrzu i miał po tym skoku wylądować w jaskini. Gdy już tam był, położył się i wyciągał rękę do pozostałych trenerów, by pomóc im w wejściu do jaskini.

Po przeżyciach z Gengarem byłem dość zaciekawiony i nieco rozśmieszony. Po tym jak zobaczyłem górę wiedziałem, że wszystko dopiero się zaczyna. -To chyba tam musiało się to wszystko zdarzyć. - Powiedziałem do wszystkich po tym jak Ori zauważył osmoloną jaskinię. -Warto to sprawdzić, ale ostrożnie - Po tych słowach czekałem na to co zrobią towarzysze.

Podniosłem się z błota, a przynajmniej próbowałem to czynić. Spotkanie z Gengarem lekko mną wstrząsnęła. Teraz starałem się dojść do reszty grupy.

Ten duch nie był żadnym niebezpieczeństwem. Nawet nie tknął Fenka. Stalowe nerwy są najwyraźniej wręcz wymagane u trenerów. Inaczej możesz wylądować w błocie. Pozostawił króla szamanów w błocie i równie niechętnie jak zawsze ruszył za resztą eskapady. Było to nadzwyczaj niewygodne z powodu błota i wilgoci. Przed Yamim pojawiła się góra. Była olbrzymia. Postanowił wejść do jaskini, znajdującej się dwa metry nad ziemią. Oczywiście przed nim weszła jakaś białowłosa balerina. Zaczął wkładać ręce w odstępy między skałami i piąć się w górę. Dwa metry to nie dużo, to też nie był za bardzo zmęczony. Odtrącił rękę białowłosej i wdrapał się tam samemu.
-Nie potrzebuję pomocy-rzekł chwilę później. Trzymał już w ręce gotowego pokeballa, tak na wszelki wypadek. Rozejrzał się najpierw po jaskini, a potem spojrzał raz na bagna.

Raven zabłocony dotarł do góry i zobaczył jak pozostali trenerzy się wspinają do jaskini. Geraltowi wyszedł skok i dzięki jego pomocy wszyscy dostali się do jaskini. Fenek pokazał swoją samodzielność i też wdarł się do jaskini, w między czasie spadając dwa razy ze skały. W środku było dosyć ciemno, ale w głębi jaskini widać było światło. Ori westchnął głęboko i nie oglądając się na nikogo ruszył w kierunku światła.

Geralt ruszył za Orim. Nie mógł zostawić chłopaka samego.

Chłopak chyba za bardzo chce się wykazać przed ojcem, albo to ojciec za dużo od niego wymaga. Nie czekając tak jak Geralt ruszyłem za młodym chłopakiem, aby pomóc mu w gdyby był w trudnej sytuacji.

Nie jestem do końca pewien jak, ale światło przyciągało do siebie kogoś, kto na nazwisko ma mrok. Może to jakiś piękny pokemon? A może pułapka? Podobało mu się za to, iż białowłosa nie uraziła się na niego. Postanowił zatem podążać obok niej, za chłopakiem. Założył przy tym ręce na głowę. Lepiej, aby to było coś wartościowego, bo za usługi trenerzy najpewniej będą kazali sobie sporo zapłacić. A już na pewno Phoenix.

Za Orim, w stronę światła!