Po treningu z swym wyjątkowym Szumrakiem, wybrałem się pod reaktor. Na miejscu było trochę śniegu, ale bez problemu mogłem przejść do miejsca treningowego. Odśnieżyłem butem ławeczkę przy bramie i usiadłem wygodnie na niej. Sięgnąłem do kieszeni po pokeballa i wypuściłem z niego Voltorba. Pok odruchowo rozejrzał się czy jest w okolicy ktoś, kogo mógłby obić, ale nie znalazł chętnego więc skupił swój wzrok na mnie.
-Cześć moja bestio, dziś czeka cię kolejna porcja teorii związanej z atakiem Prędkością.
Voltorb kiwnął głową i czekał na jakieś ciekawe informacje.
Wyjąłem z plecaka dwa zdjęcia przedstawiające pokemony, które wykonują Prędkość.
-To Cyndaquil i Accelgor podczas wykonania prędkości. Jak widać na tych zdjęciach, podczas wykonania tego normalnego ataku, będziesz musiał przetworzyć normalną energię na gwiazdki, które będą bombardowały przeciwnika. Podczas pierwszego etapu będziesz uczył się robienia tych gwiazdek. Dopiero gdy opanujesz tą umiejętność, popracujemy nad ich celnością i siłą.
Pokemon długo wpatrywał się w zdjęcia, ale wyglądało na to, że wszystko rozumie. Wobec tego odwołałem go do pokeballa i poszedłem nad wodospad na trening z rybką.

Nadeszła pora aby rozpocząć poważne treningi Prędkości z Voltorbem. Gdy tylko dotarłem do miejsca treningowego umiejscowionego nieopodal Opuszczonego Reaktora, bezzwłocznie wypuściłem z pokeballa swą okrągłą bestię. Pokemon zlustrował swym przenikliwym wzrokiem okolicę, po czym spojrzał na mnie wyczekując poleceń.
-Hej Voltorb, nadeszła pora na trudne treningi prędkości. Już wiesz jak się wykonuje ten atak, więc proszę spróbuj go wykonać. Celuj w ogrodzenie.
Voltorb coś mruknął i zaczął skupiać w sobie normalną energię. Jako elektryczny pokemon miał lekkie trudności. Wyraźnie skupiał się najmocniej jak tylko potrafił, ale efektów nie było widać. Po kilkunastu minutach dałem pokemonowi spokój i podziękowałem mu za to, że wytrwale próbował i zapewniłem go, że kiedyś na pewno opanuje ten atak.

Po obiedzie wybrałem się pod Opuszczony Reaktor, gdzie wypuściłem z pokeballa swego Voltorba i szybko zabraliśmy się do trenowania prędkości. Dziś Voltorb miał za zadanie zbierać normalną energię, którą mógłby przerobić na gwiazdki. Skanowałem pokemona czytnikiem energii i stale wychodziło, że Voltorb przez bliskość reaktora kumuluje więcej elektrycznej energii niż normalnej. Po kilkunastu minutach ciągłego skupiania się na normalnej energii, pokemon był bardzo zestresowany, więc zakończyłem trening i pozwoliłem pokemonowi, by pobiegał sobie z iskrą dookoła ogrodzenia

Wieczorem przeszedłem się pod Opuszczony Reaktor, by trenować z swym pokemonem, który powstał w wyniku problemu z pokeballem. Wypuściłem Voltorba z pokeballa i szybko przypomniałem mu teorię dotyczącą ataku prędkością. Pok dawał mi wyraźne znaki, że wie już wszystko o tym ataku, więc przeszliśmy do treningu. Na początek Voltorb skupiał normalną energię w swych oczach, po czym, próbował ją wyrzucić z siebie. Jego oczy nieco rozbłysły żółtym światłem, a na mierniku energii zaświeciła się lampka, wykrywająca normalną energię. Pokemon spróbował jeszcze parę razy, ale przy kolejnych próbach efekt był jeszcze słabszy, gdyż Voltorb wyjątkowo się szybko męczył. Zakończyłem trening i pochwaliłem swą kulę za postępy, po czym wybrałem się na wyprawę.

Po treningu z Qwilfish przeszedłem się pod Opuszczony Reaktor aby uczyć swego Voltorba ataku zwanego Prędkością. Nie mam pojęcia co te gwiazdki mają wspólnego z prędkością, ale ktoś je tak głupio nazwał i już tak pozostało. Wypuściłem swą pokekulkę z pokeballa i rozpoczęliśmy od małej rozgrzewki. Pokemon przebiegał wzdłuż ogrodzenia używając akcji. Po kilku przebieżkach, poprosiłem pokemona aby normalną energię, którą wykorzystywał do akcji, teraz przetworzył na gwiazdki składające się na prędkość. Pokemon skupił się i po chwili jego oczy rozbłysły energią, lecz żadnej gwiazdki nie wytworzył. Spróbował wyrzucić z siebie energię, lecz z marnym skutkiem.

Po treningu z Qwilfish, wybrałem się pod Opuszczony Reaktor, gdzie zwyczajowo trenowałem Voltorba. Pokemon po wyjściu z balla od razu rozpoczął rozgrzewkę. Wykonał kilka akcji i iskier, po czym, zatrzymał się przede mną wyczekując moich poleceń. Atak prędkością był pierwszym atakiem specjalnym którego Voltorb miał się nauczyć, więc próbowałem mu dokładnie wyjaśnić jak powinien wyrzucać z siebie energię aby gwiazdki mogły dolecieć do celu. Pokemon skupiał się długo i po chwili wyrzucił z siebie odrobinę normalnej energii w postaci nieregularnej kulki. Kulka szybko rozpłynęła się w powietrzu, ale obaj już wiedzieliśmy że idziemy w dobrym kierunku. Kolejne próby nie przyniosły większego sukcesu, więc szybko zakończyliśmy dzisiejszy trening i poszliśmy sobie na długi spacer.

Drugim miejscem treningowym, które odwiedziłem tego mroźnego dnia, były Okolice Opuszczonego Reaktora. W tych okolicach spotkałem po raz pierwszy Voltorba. Pokemon nadal był agresywny, ale jakoś wobec mnie nie przejawiał agresji, wyglądało na to że trochę mi ufał.
-Cześć bestio, zabieramy się za kolejny trening Prędkości?
Pokemon pokiwał swą głową, a właściwie to cały się kiwał, na znak ze sie zgadza na tak szybkie rozpoczęcie treningu.
Zawiesiłem na ogrodzeniu tarczę strzelniczą z biało-czarnymi kręgami i ustawiłem Voltorba kilkanaście metrów od tarczy.
-Teraz się skup, wytwórz dużą ilość normalnej energii, przeistocz ją w gwiazdki i strzelaj w sam środek tarczy.
Poleciłem pokemonowi, a ten zaczął wykonywać moje polecenie, więc szybko odsunąłem się od tarczy. Po chwili oczy Voltorba rozbłysły dziwnym światłem i pokemon wyrzucił z siebie dwie małe kuleczki, które powoli przesuwały się do przodu, po czym rozpłynęły się w powietrzu.
-Bardzo dobrze, tylko spróbuj energię przerobić na gwiazdki i nadać tym gwiazdkom rotacji, dzięki temu będą szybciej się przemieszczały i będą zadawały więcej obrażeń.
Pokemon spróbował jeszcze raz i jeszcze raz aż biedak się zmęczył.
-Świetnie sobie radzisz Voltorb, jeszcze trochę i ten atak nie będzie miał przed tobą żadnych sekretów. Wiem co mówię, bo kiedyś już uczyłem tego ataku jednego z pokemonów.
Przypomniały mi się Golbat i Persian, co mnie trochę przygnębiło. Może kiedyś je jeszcze spotkam i zawalczymy razem. Może.

Kończąc swą dzisiejszą podróż po miejscach treningowych przeszedłem się w Okolice Opuszczonego Reaktora, który mimo że był już nieczynny, nadal cicho pomrukiwał. Złowieszcze dźwięki jak najbardziej pasowały do mojego Voltorba, z którym miałem zamiar tutaj trenować.
Pokemon po wyskoczeniu z pokeballa musiał rozładować nadmiar energii i zaczął szaleć po okolicy używając Iskry. Gdy już się naszalał, mogliśmy zacząć trening.
-Voltorb, musimy dziś jeszcze potrenować prędkość. Dziś nastawimy się na tworzeniu z energii gwiazdek. Gdy to już pojmiesz, będziemy trenowali ich ilość, siłę i celność.
Pokemon ustawił się przy siatce i zaczął wypuszczać z siebie malutkie kawałeczki energii. Początkowo tworzyły one nieregularne kształty, ale z czasem kawałki miały kilka kantów, aż wreszcie Voltorbowi wyszła jedna całkiem mało pokraczna gwiazdka.
-Wow, o to chodziło, teraz tylko musisz utrzymać ten efekt.
Łatwiej było powiedzieć niż to zrobić, bo pokemon wraz z męczeniem tracił panowanie nad kształtem gwiazdek i wychodziły mu dziwne kuleczki. Wobec tego zakończyłem trening i pochwaliłem Voltorba za dobry trening.

Kolejny raz przyszedłem po Opuszczony Reaktor aby kontynuować treningi z swym Voltorbem. Pokemon po wyskoczeniu z swego pokeballa rozejrzał się dookoła, ziewnął i spojrzał na mnie.
-Voltorb, trenujemy dalej tą Prędkość, bo inaczej nie da się sprawić byś był jeszcze silniejszy, ale z tego co widzę to ci to wcale nie przeszkadza.
Pokemon spojrzał tylko na mnie obojętnie i czekał na konkretne polecenie.
-Widzisz słupek przy furtce? Spróbuj w niego trafić gwiazdkami.
Pokemon zmrużył oczy i po chwili wyrzucił z siebie odrobinę energii, która przyjęła postać gwiazdkopodobną i poleciała wysoko nad ogrodzeniem. Kolejne próby kończyły się podobnie. O celności nie było nawet mowy. Gwiazdki latały gdzie tylko chciały.
-Jeszcze mamy czas aby to dopracować, więc nie ma co się załamywać.
Pokemon spojrzał na mnie jakbym gadał głupoty. Chyba miał rację, bo mój Voltorb nigdy się nie załamuje.

Po treningu z Kolcunią, przeszedłem się pod Opuszczony Reaktor, gdzie planowałem trenować z swym okrągłym pokemonem, Voltorbem. Pok po wyskoczeniu z pokeballa rozglądał się za celami treningu, ale nic nie znalazł. Dopiero wtedy zawiesiłem na siatce obręcz do hulahopa.
-Voltorb, spróbuj trafić gwiazdkami z prędkości w środek tej obręczy. Nie musi to być silny strzał, ważne aby był celny.
Voltorb zmierzył wzrokiem swój cel i zaczął się skupiać na zbieraniu energii. Po chwili wystrzelił parę dziwnych gwiazdek, z których dwie poleciały gdzieś wysoko, a trzecia z trzaskiem trafiła w ziemię. Voltorb tylko mruknął i wykonał kolejną próbę. Te zakończyła się nieco lepiej bo wszystkie gwiazdki poleciały z trzy metry nad ogrodzeniem. Kolejne próby także podobnie się kończyły, ale od czasu do czasu Voltorb trafiał w siatkę niedaleko kółka.

Wieczorem po raz kolejny wybrałem się pod Opuszczony Reaktor by kontynuować naukę prędkości z swym Voltorbem. Pokemon ostatnio robił całkiem duże postępy w nauce tego ataku, więc liczyłem na niedługie opanowanie przez niego ataku z gwiazdkami.
-Witaj Voltorb, miło znowu cię widzieć. Dziś będziesz musiał skupić się na celności gwiazdek. Nie muszą być piękne, ani zabójcze, wystarczy że trafią do celu.
Ustawiłem pod siatką dużą atrapę Snorlaxa w skali jeden do jednego.
-Oto twój cel. Zacznij strzelać z dużej odległości, a gdy nie trafisz, przybliż się trochę do atrapy.
Pokrótce wyjaśniłem pokemonowi jak będzie wyglądał trening i się zaczęło. Voltorb zbierał normalną energię, przetwarzał ją w gwiazdki i wysyłał w kierunku atrapy. Pierwsze kilka strzałów było znacznie chybionych, więc pokemon stale zbliżał się do celu. Gdy był już tylko cztery metry od celu, każdy jego strzał trafiał w atrapę, za co go pochwaliłem i nakarmiłem.

Po treningu z Szumrakiem było już dosyć ciemno, więc wybrałęm się do miejsca, w którym nawet w nocy jest całkiem widno, czyli pod Opuszczony Reaktor. Od reaktora biła dziwna łuna, która pozwalała na swobodne przemieszczanie się po okolicy nawet w środku nocy. Gdy dotarłem na miejsce, wypuściłem z pokeballa Voltorba i poleciłem mu by się trochę rozgrzał, a ja w tym czasie napełniłem balony helem.
-Spróbuj ustrzelić balony w locie używając wyłącznie prędkości, a ja będę je po kolei wypuszczał.
Jak powiedziałem tak też i zrobiłem, a pokemon co chwilę posyłał małą porcje gwiazdek. Po kilku minutach nie miałem ani jednego balona, ale kilka przetrwało ostrzał i poleciały nad reaktor. Pochwaliłem swego okrągłego podopiecznego i mogłem ruszyć w dalszą podróż.

Kończąc swą dzisiejszą podróz po miejscach treningowych znalazłem się pod Opuszczonym Reaktorem. Nie chciałem wchodzić na teren przemysłowy, więc zatrzymałem się tuż przy siatce i wypuściłęm z pokeballa swego Voltorba.
-No moja ty bestio, pokaż jaką masz siłę, zdemoluj gwiazdkami ogrodzenie! -Wydałem polecenie pokemonowi, a ten niemal natychmiast zabrał się za zbieranie normalnej energii. Po chwili już wypuszczał niewielkie gwiazdki, które często przelatywały pomiędzy oczkami siatki. Te, które trafiały w drut, rozsypywały się na iskry, ale drutu nie niszczyły. Mimo to pochwaliłem stworka i poszedłem do domu.

Na drugi i ostatni dziś trening wybrałem się pod Opuszczony Reaktor. Na miejscu wypuściłem z pokeballa swego okrągłego pokemona, Voltorba, którego kiedyś tutaj złapałem. Ustawiłem tuż przy siatce kilka tarcz strzelniczych i poleciłem pokemonowi by do nich strzelał. Voltorb skupiał się trochę, by odnaleźć normalną energię, następnie ją przetwarzał na gwiazdki i posyłał w tarcze. Gdy zdemolował po wielu próbach jedną, zabierał się za ostrzeliwanie drugiej. Pokemon wyraźnie robił postępy i stale go chwaliłem za jego siłę, za jego determinację i za stałe iście do przodu. Po treningu nakarmiłem pokemona i poszedłem sobie do domu, by odpocząć po ciężkim dniu.

Tuż przed wyprawą na polowanie, przeszedłem się pod Reaktor by trenować z Voltorbem Prędkość. Na początek, gdy tylko wypuściłem pokemona, wytłumaczyłem mu jak bardzo jest mu potrzebny ten atak. Będzie to pierwszy odległościowy atak, który pozna, więc już nie będzie musiał ganiać za przeciwnikiem by zrobić mu kuku. Pok wiedział to, bo patrzył zirytowany na mnie, więc zabraliśmy się za trening. Nazbierałem dużą kupkę kamieni i rzucałem nimi w różnych kierunkach. Voltorb miał bardzo trudne zadanie, gdyż musiał trafiać gwiazdkami w latające kamienie. Większość prób był niecelna, ale pok strzelał i strzelał. Gdy już się wkurzył, posłał prędkość w moje kamienie na kupce i już nie miał problemu z latającymi kamieniami. Powiedziałem mu, że nieładnie postąpił, ale mimo to należała mu się pochwałą za nieszablonowe podejście do tematu.