Tym razem dla odmiany w Ledini nie dzieje się nic podejrzanego. Mieszkańcy zawsze hucznie obchodzą 10 urodziny dzieci, które uważane są za świętą liczbę. Tyle lat właśnie tego dnia obchodzi Ori. Nie zapomniał jednak on o tych, którzy już dwukrotnie pomagali Ledini i postanowił zaprosić trenerów na swoje urodziny. Młody chłopak zawsze pamięta o tych, którzy pomagali mu, by nie było, że zaprasza was do siebie gdy tylko potrzebuje pomocy.

Urodziny zaczynając się 12 kwietnia od godziny 18.00. Godzina na zapis.

Stawiam się.

Stawiam się

Matt przybył na polowanie.

Po bardzo długiej przerwie od wszelakich wypraw postanowiłem wznowić moją trenerską działalność. Jako, że zacząłem także trenować to powinienem także skupić się na poszerzaniu mojego składu pokemonów i w tym celu przybyłem na dzisiejsze wydarzenie licząc, że być może uda mi się pochwycić jakiegoś ciekawego pokemona stanowiącego interesujące uzupełnienie mojego składu. Oprócz mnie było tutaj jeszcze kilka osób, które podobnie jak ja oczekiwały na rozpoczęcie łowów. W ciszy stanąłem z boku starając nie zwracać na siebie uwagi i czekałem na jakiś sygnał do rozpoczęcia wyprawy.

Przybyliście na wskazane miejsce i jak zauważyliście był to plac w Ledini gdzie ustawiono wile stołów, które były zastawione różnymi nieznanymi wam przysmakami, kwiatami i wszelkim innym dobrem. No może nie było alkoholu, bo mimo, że dziesiąte urodziny u nich oznaczają coś wyjątkowo to jednak jest to grupa, która raczej trunków takich nie pija. Podszedł do was dość galowo jak na ten lud ubrany chłopak Ori. Jedni go znali inni nie. Jedni już mu pomagali, a inni nie, ale to nie miało większego znaczenia. Rzekł wtedy:
-Witajcie. Zaprosiłem was tutaj, byście wraz ze mną świętowali moje urodziny. Pomagaliście mi już, albo chociaż co po niektórzy z was pomagali mi i mieszkańcom więc chciałem wam się odwdzięczyć chociaż w ten sposób. Rozsiądźcie się. - rzekł i oddalił się. Stanął przy rosłym kolesiu, który wyglądał jak wyrośnięta wersja jego.

15 minut na odpis

Gdy dotarłem do miejsca mojej misji od razu powitał mnie jakiś elegancko ubrany chłopak. Nie powiem że ucieszyłem się na wzmiankę o rozgoszczeniu nas na tych urodzinach. Bez alkoholu ale cóż...nie można mieć wszystkiego. Od razu skorzystałem z zaproszenia Oriego i przysiadłem przy jak najlepszym miejscu przy stole.

Matt zgodnie z prośbą przysiadł przy stole.
-Wszystkiego najlepszego - rzekł wcześniej do chłopca.

Byłem tutaj pierwszy raz i kompletnie nie znałem chłopaka, który zaprosił mnie na swoje przyjęcie.
- Witam.... Nazywam się Cedric, zdaję się, ze jeszcze nie mieliśmy przyjemności się poznać.
Powiedziałem nieco ozięble, po czym na zaproszenie solenizanta zasiadłem przy stole.
- W zasadzie nie ma za co pan mi dziękował, ale z chęcią co nieco zjem, a może okaże się, że moja znajomość okaże się dla pana w jakiś sposób wartościowa.
Dodałem tym razem nieco cieplej i zacząłem spoglądać na to co tam jest podane na tym stole. Swoją drogą byłem ciekawy co wyniknie z tej sytuacji.

Spóźniony przybywam na wielkie wydarzenie. Gdy tylko ujrzałem Oriego postanowiłem do niego podejść i złożyć mu życzenia. -Witaj Ori. Życzę ci wszystkiego najlepszego, dużo zdrowia, pomyślności i tego co pragniesz. - Następnie usiadłem przy stole.

Ori przyjął jeszcze życzenia od tych, którzy zdążyli mu je jeszcze złożyć. Wy zaś zasiedliście na miejscach i po chwili usłyszeliście głos tego kolesia, który przy nim stał. Był to jego ojciec Rodian. Wszyscy się uspokoili i wtedy mógł rzec:
-Dziękuję wszystkim za przybycie na te jakże ważne dla tego młodzieńca urodziny. 10 lat na tym świecie to nie tylko okrągła liczba, ale też proces przygotowania chłopca do dorosłości. I właśnie już dzisiaj zaczyna się ten okres w którym ja jako twój ojciec chcę Cię zacząć przygotowywać do dorosłości. Jest to okres długi i ciężki, ale musisz go przejść tak jak i ja, tak jak twój dziadek, pradziadek, wujek i każdy mężczyzna z naszej wioski. I pierwsze przygotowanie zaczyna się już dzisiaj. Musisz przed zachodem słońca zdobyć sam swego pierwszego pokemona i wrócić z nim tutaj, by nam zaprezentować. Nie mogę Ci w tym pomóc nie może Ci też pomóc w tym nikt z rodziny. Liczysz na siebie. Powodzenia. - rzekł. Słowa te sprawiły, że chłopak posmutniał. Udał się na bok i było widać jak smutny i zgnębiony stał z boku. Chyba nie powinien być taki w swoje urodziny.

15 minut na odpis jak zresztą przez całe polowanie.

Chłopak podszedł zmartwiony do chłopca.
-Hej, o co chodzi? Nie chcesz swojego pierwszego pokemona? - zapytał. Chłopiec zdecydowanie nie powinien być smutny w swoje urodziny.

Pierwszy pokemon to bardzo ważna rzecz dla każdego trenera pokemonów. To powinien być dla niego wyjątkowy dzień a ten stoi z boku wyraźnie smutny. Najwyraźniej ma jakieś kłopoty związane z złapaniem swojego pierwszego pokemona. Mimo tych luksusów przy stole postanowiłem że podejdę do chłopaka.

- Ori, co się dzieję? Nie wydajesz się zbyt radosny a to przecież twoje urodziny. Mogę ci jakoś pomóc?- Spytałem chłopaka gdy już do niego podszedłem

Słuchałem Rodiana. Znowu trudne zadanie czekało Oriego. Postanowiłem go więc pocieszyć i ruszyłem za osobą, która również poszła wesprzeć Oriego.

Z uwagą wysłuchałem tego co miał do powiedzenia ojciec dzieciaka. O rany, ale zabrzmiało to fatalnie. A więc mam latać za tym dzieciakiem i pomagać mu złapać pokemona żeby mógł zdać egzamin w swojej wiosce? Super. Nie tego oczekiwałem po przybyciu tutaj. Z wyraźną dezaprobatą podrapałem się w tył czaszki. Jakoś nie miałem zbytnio chęci uczęszczać w tej całej szopce dlatego też postanowiłem trzymać się z tyłu i nie rzucać się w oczy i zastanowić się nad tym czym tak naprawdę się zajmę. Najpierw chcę dowiedzieć wszystkiego na temat tego miejsca oraz co tutaj w ogóle będzie się działo.

Czwórka podeszła do Oriego, ale tylko Castiel znalazł kruczka w słowach Rodiana. Ori rzekł:
-Bo wiecie część dzieciaków w moim wieku szczególnie w ostatnich czasach nie dała rady wykonać tego zadania. Stali się pośmiewiskiem tych, którym się udało. Nie wiadomo czemu, ale coraz rzadziej udaje się komuś znaleźć pokemona, zaprzyjaźnić z nim i dotrzeć do wioski. Kilku zaginęło i wracało dopiero po jakimś czasie. Nie wiem czemu ta głupia tradycja wciąż jest kontynuowana, ale nie chcę wyjść na kogoś kto tego nie zrobi. Chcę kiedyś dorosnąć, zostać przywódcą i móc zmienić to wszystko, ale jeśli nie uda mi się znaleźć pokemona nie będę miał na to szans. - słowa Castiela wyraźnie poprawiły mu humor. A tymczasem Cedric się drapał i chciał się dowiedzieć więc o tym miejscu. Jedyne co zauważył, że to jest wioska i większa część mieszkańców jest właśnie tutaj na urodzinach Ori'ego.

-Rodzina nie może ci pomóc, ale my chyba tak. A nawet jeśli nie możemy, to nikt nie powiedział o tym, że nie możemy iść z tobą i cię ewentualnie bronić - uśmiechnął się - To się raczej nie zalicza do pomocy. - dodał. - Dawaj. Damy radę! Nie możesz się poddawać. Pokaż innym, że zasługujesz na to, by zostać przywódcą! - próbował jakoś wywołać u chłopca zaangażowanie i chęć do dalszej walki.

- No to ci pomogę.-- Powiedziałem chłopakowi i podszedłem trochę bliżej niego.[/b]- Mam już pokemona więc przynajmniej będziesz bezpieczny w trakcie łapania pierwszego pokemona[/b]- Dodałem chłopakowi

Wysłuchałem Oriego i zauważyłem, że chłopak boi się tak naprawdę zadań jakie postawił mu jego ojciec. Postanowiłem więc pomóc chłopakowi i czekając na reakcję innych patrzyłem na Oriego, oraz starałem się znaleźć jakieś miejsce gdzie chłopak mógłby zacząć łapać stworka.

Przemowa chłopca w ogóle mnie nie wzruszyła, wręcz przeciwnie - odczułem jeszcze większą pogardę do jego osoby.
- Chcesz zostać przywódcą wioski, a mażesz się przed wykonaniem prostego zadania. Jeżeli nie dasz mu rady to znaczy, że nie jesteś godzien by zostać liderem i są tutaj lepsi od ciebie. Próbujesz się dowartościować licząc na naszą pomoc? Zapomnij.
Po tych słowach odwróciłem się i udałem się aby nieco połazić po tej wiosce. Postanowiłem nieco pozwiedzać ją na własną rękę i nie zajmować się głupimi widzimisie jakiegoś rozpieszczonego dzieciaka z wielkim ego.

Czwórka była chętna do pomocy, a jeden postanowił pozwiedzać wioskę na własną rękę, ale nic nie znalazł i jeszcze podpadł starszemu gościowi, który kazał go wynieść, bo bał si, że go okradnie. Przyszli jego kumple i wynieśli daleko pod las przez co Cedric nie wiedział gdzie jest i kończy dzisiejsze polowanie. Castiel, Szogun, Kamol i Matt chcieli pomóc.. Ich słowa rzeczywiście podniosły nieco na duchu młodego chłopaka i postanowił wyruszyć na tą całą wyprawę. Ruszyliście więc za nim i doszliście do dżungli. Jednak już na samym wstępie usłyszeliście przedziwne krzyki dochodzące z tamtego miejsca. Idziecie?