Lasy w regionie przypominają bardziej dżungle. Pokrywają spory obszar rozmaitą roślinnością, która skrywa niezliczone tajemnice. Rzadko, kiedy jakieś przestają nimi być, częściej dla pojedynczych osób, którym udało się przedrzeć przez nieprzyjazny gąszcz, ale nigdy nie są one godne rozpowiadania. Jedną z tych tajemnic jest siedziba, dobrze ukryta w sercu północnego lasu, gdzie tereny są bardziej surowe, a roślinność kolczasta i trująca. Budynek jest o dziwo bardzo rozbudowany, ale bardziej w szerz, ponieważ nie jest on wyższy od drzew. Jako, że nie może być wysoko rozbudowany, jest on wyposażony w szereg piwnic i podziemnych korytarzy i w brew logice im niżej, tym w szczeblu wyżej. Budowla jest nowa, ale stylizowana na starą, tak, że gdy uda się komuś rozbroić bądź zniszczyć urządzenie kamuflujące, ujrzy odrażający budynek, z pewnością niezachęcający do zwiedzania. Wnętrze budynku jest jednak przytulne i przypomina hotel. Zaraz po wejściu przez odrapane, frontowe drzwi, można ujrzeć niesamowity przepych za pośrednictwem architektury i pomniejszych ozdób. W oczy najbardziej rzuca się tutaj recepcja przypominająca hotelową. Na ścianie jest tablica z kluczami, jest też duża, obudowana lada, gdzie znajduje się chyba z milion szuflad. Na blacie jest mała lampka w kształcie pokeballa, pozłacana, wielki dziennik, w którym dokonywane są podstawowe, jawne zapisy (często fałszywe) oraz tabliczka z imieniem obecnego w tym czasie recepcjonisty. Wejść do innych partii budynku są chronione obstawą, więc raczej nie można swobodnie szwędać się po budynku. Ani na górne, ani na dolne piętra nie można dostać się bez przepustki, a tymczasowe można otrzymać w recepcji.
A teraz wróćmy do obszaru wokół budynku. Nie jest on mały, posiada po swej prawej ogromny plac, otoczony stalowym płotem z drutem kolczastym. Są tam różne tory przeszkód, za pewne i dla ludzi, i dla pokemonów, mieści się tam wyraźnie jakieś przesuwane, stalowe przejście, zapewne stamtąd wydostają się te słynne pojazdy powietrzne, cuda ludzkiej techniki. Ten obszar ma odrębny system zabezpieczeń kamuflujących, mieszczących się na ścianach budynku, ponieważ jest on najważniejszym, zewnętrznym miejscem.
Jeżeli chodzi o przedostanie się do tego miejsca, to nie tylko roślinność utrudnia nam dotarcie tutaj. Gdyby polegano tylko na matce naturze, siedziba musiałaby zmieniać lokalizację, co tydzień, lub postawić tylko i wyłącznie na strefę podziemną. Droga obfituje w zastawione sidła, które mogą boleśnie uszkodzić nogę, gdy się w nie wejdzie, dołu, ukryte pod stertami liści, są też sieci rozstawione, wykonane z żyłek. Kiedy wejdzie się w taką sieć, od razu się zamyka i więzi nieostrożnego, często w niewygodnej pozycji, i to tuż nad ziemią. Bywa to bolesne, przy nieodpowiednim ułożeniu lub ubiorze, żyłki są cienkie i potrafią nieźle wżynać się w ciało, często do kości. Całą drogę monitorują nano kamery, zamontowane na korze drzew i gałęziach. Nic nie umknie czujnym oczom obserwatorów! Strzeżcie się trenerzy i pokemony!