Stróż Dziomka zgodnie z poleceniem wykonał Smoczy Pęd i nim się obejrzał znaleźli się z bezpieczniejszym miejscu. Dostrzegł dam rozłożone namiotu i Shi, który obecnie tam się znajdował. Trafiłeś do poszukiwanego obozu. Shi własnie co przeszukiwał cały obóz, a ty wylądowałeś przy lodowym dinozaurze. Niestety obóz okazał się być pusty. W końcu na tą wyprawę James udał się całkowicie sam. Wichrowy Szczyt od was znajduje się jeszcze kilkanaście metrów. Trzeba przejść bardzo wąską ścieżką nad prawie czterdziestometrową przepaścią. I co teraz zrobicie z tym fantem? W oddali usłyszeliście głuchy pomruk. Właśnie spadła lawina śnieżna.

Samael powoli docierał do tego samego miejsce, co wyżej opisani panowie. Pozostało do pokonania tylko kilkadziesiąt metrów. Niestety podmuch wiatru, który nawiedził go zniósł jego balon w zupełnie inny kierunku. A sama konstrukcja zaczęła dość niebezpiecznie skrzypieć. Mroczny Kruk ledwo utrzymał się w powietrzu. Usłyszałeś jednak ogromny huk. W miejscu, nad którym latałeś wcześniej przechodzi lawina śnieżna. Ujrzałeś jeszcze dziwne stworzenie, które kogoś porywa.

Niestety tupot nóg lodowego dinozaura i podmuchy smoczego pędu od Dziomka naruszyły dość mocno i tak delikatną strukturę śniegu wysoko w górach. Z zawrotną prędkością zaczęła schodzić lawina. Matt nie miał żadnych szans na przeżycie tego spotkania. Jednak gdy śnieg się zbliżał został porwany przez dziwne stworzenie. Odeskortował go w bezpieczne miejsce po drugiej stronie doliny, w zupełnie innym obozie. Pokemona tak szybko jak się pojawił to zniknął. Tym samym Matt został uratowany.

Tajemniczy Pokemon:

Roxie i Wabik wesoło konwersowali ze sobą. W pewnej chwili usłyszeliście jak w oddali wystąpiła lawina śnieżna . Mieliście ogromne szczęście, że tak to się potoczyło i teraz znajdujecie się w zupełnie bezpiecznej strefie. Po kilkunastu metrach odarliście do stacji kolejki. Nie wyglądała ona na zniszczoną, ale czy na pewno działa? Na górę można się dostać dwuosobową gondolą. Próbujecie?

DEADLINE 20:20

Samael korzystając z okazji ewakuuje się ze swojego arcydzieła. Z pewnością zdobył by główną nagrodę w szkolnym konkursie na młodego konstruktora. Niestety gdy tylko mężczyzna wsiadł na swojego powietrznego rumaka, balon rozsypał się i nie było już po nim żadnego śladu. Honchkrow próbował utrzymać swojego tymczasowego towarzysza. Było to niezwykle trudne zważywszy na rozmiaru i wiatr. Kilkanaście metrów nad ziemią oboje spadli w dół. Uratowała ich gruba pokrywa śnieżna. Wpadli po prostu na puch.

Matt bezpieczny w nowym miejscu odpowiedział na wezwanie Wabika. Mógł go uspokoić. Obóz, w którym teraz się znalazł na pewno nie można nazwać opuszczonym. Przy ognisku siedziało kilka osób, które dobrze się bawili przy dźwiękach gitary.
- Witaj wędrowcze! Z pewnością jest ci zimno! Trzymaj!
Jeden z mężczyzn podał mu ciepły napój. Grzaniec po tocznie zwany. A wtedy otrzymał również zaproszenie do ogniska.
- To ty uniknąłeś tej lawiny? Stary jesteś kozak!

Dziomek ruszył jako pierwszy, a przy nim nad przepaścią latał smok. Niestety jego ruchy było coraz mniej skorygowane i czuł się nie pewnie już dalej latając. Pogoda zdecydowanie nie sprzyja my. Wygląda jakby miał dość tego mrozu. Za nim ruszył Shi pozostawiając swojego stróża w oddali. Po dłużących się minutach dotarli do miejsce, gdzie jest więcej przestrzeni. Teraz oboje stali pod ścianą. Jednak już tutaj widzą rozrzucony sprzęt. Znajduje się tutaj przyrządy wspinaczkowe, kamery, aparaty i torba z jakimiś notatkami.

Pierwsze oględziny sprzętu wykazały, że na pewno jest sprawny. A nawet ktoś używał go kilkadziesiąt minut temu. Wskazuje na to zapis elektroniczny. Dokładnie 42 minuty temu ktoś wjechał na górę. Pozostaje wsiąść na rumaka i jechać.

DEADLINE 20:55

Cały i zdrowy Samael powrócił swojego stróża do pokeballa. I tyle było jego szczęścia. Po rozeznaniu sie po obiektach przyrody i konformizowaniu tego z mapą okazało się, że obecnie mężczyzna znajduje się na dnie doliny. Stąd droga prowadzi jedynie na drugą stronę gór. A dojście do obozu jest prawie nie możliwe. Możesz próbować wspinać się po śniegu w górę i dotrzeć do miejsca gdzie spadła lawina. Jesteś, jakby to powiedział poeta, w czarnej pupie.

Wabik po usłyszeniu kolejnej wypowiedzi Matt mógł z czystym sumieniem ruszyć dalej. Oboje wsiedli do gondoli i po włączeniu mechanizmu zaczęli jechać w górę. Z okienka kabiny rozpościerał się niesamowity widok na panoramę. Cały teren był ośnieżony równą warstwą śniegu. Jednak miejsce po przejściu lawiny jest doskonale widoczne. Gondola zatrzymała się, a jej drzwi otworzyły się. Po wyjściu dostrzegliście drewniany domek na górce. Wyglądało to jak schronisko dla strudzonych wędrowców.

Obozowicze słuchali uważnie opowieści Matta. Jednak nie potrafili dokładnie nazwać tego stworzenia. Jedno jest pewne. Z ich relacji wynika, że owe stworzenie ostatnio bardzo często pojawiało się w tym miejscu. Jest to bardzo dziwne zjawisko.
- Sanders? Moja ciocia ma tak na nazwisko. Jednak w rodzinie nie ma żadnego Jamesa.
Powiedział jeden z poznanych ludzi. Od razu wszyscy się uśmiechnęli i dalej grzali się. Twój robaczek zrobił wrażenie na ludziach. Zaczęli z nim sobie robić zdjęcia.

Notatki tak na prawdę zawierały same rysunki. Jednak one nic nie znaczyły. Po prosty były to zwykłe bohomazy, takie same jakie tworzy dziecko. Tu szlaczek, tu kółeczko. Nie miało to żadnego sensu. Shi pozostawił towarzysza i cały sprzęt leżący na ziemi. Zaczął bardzo trudną sztukę wpinania się na ścianę. Po przejściu kilku metrów sprzęt nie wytrzymał i chłopak spadł. Na szczęście trafił na gruby śnieg. Jednak upadek trącił aparat, który się otworzył. Nie było w nim żadnej kliszy.

DEADLINE 21:20

Słońce powoli zachodzi za horyzontem. Wkrótce ściemni się jeszcze bardziej.

Matt podziękował za gościnę i przekazał informacje Wabikowi o zdarzeniach tutaj. Ludzie zaczęli sobie nawzajem wyrywać mapę. Wskazali chyba z osiem różnych miejsce, w których potencjalnie się znajdujecie. Niestety podczas tego całego wyrywania sobie skrawka papieru wylądował od w płomieniach ogniska. Gdy usłyszeli, że zamierzasz się wydostać i iśc dalej zatrzymali ciebie. Podeszła do ciebie urokliwa blond włosa dama i mocno ciebie przytuliła.
- Nawet sobie nie myśl, że teraz ciebie stąd wypuścimy. Noc bywa tutaj zdradliwa i na pewno nie pójdziesz stąd. Chyba, że prosto w tę przepaść.
Pokazała tutaj gestem ręki urwisko, miejsce skąd tutaj trafiłeś. To z pewnością zmroziło krew w żyłach. Jednak mimo tych srogich słów zabawa trwała i ponownie otrzymałeś gorący napój na rozgrzanie i przetrzymanie tego zimna.

Samael uważnie obserwował co się dzieje dookoła. Niestety to co mój zaobserwować to śnieg, śnieg, drzewko, śnieg. W krótkofalówce nikt się nie odezwał. Widocznie nawet oni mają ciebie tak gdzie się teraz znajdujesz. Gdy jeszcze mocniej wytężyłeś wzrok dostrzegłeś jaskinię, z której bije światło. Gdy zapada zmrok dokładnie to widać. Znajduje się ona poniżej doliny.

Shi zdecydował się na obejrzenie kamery. W niej również nie było żadnego ślady używania. Pamięć wewnętrzna była czysta. Nie wygląda to na żaden przypadek. A celowe działanie. Kolejna próba wspięcia się na szczyt była znacznie lepsza. Przeszkadzał dość silny wiatr i nasilające się opady śniegu. Jednak dzięki samozaparciu udało mu sie do stać na szczyt. Wiatr na górze hulał z niezwykle dużą siłą. Nic poza pustą przestrzenią tutaj nie ma. Widocznie jest to zwyczajny punkt turystyczna do ludzi spędzających tutaj czas. Zwykła ścianka wspinaczkowa.

Roxie z Wabikiem weszli do środka budynku. Przywitało ich niesamowicie wielkie ciepło. Jednak w środku nikogo nie było. Nawet żadnego śladu, że ktoś tutaj spędzał czas. Jedynie dziwną rzeczą w pomieszczeniu były wyschnięte ślady butów prowadzące wprost na ścianę. I tam się kończące. Duchy? Poza tym żadnych dziwnych elementów. Kanapa, stolik, wyposażenie kuchenne. A w kącie kilka łóżek.

DEADLINE 21:50