Pogoda tego poranka zapowiadała wspaniały słoneczny dzień. Na niebie nie było żadnej chmurki, a słońce dawno już wędrowało ponad horyzontem. Po wczorajszej przespanej w PokeCenter nocy ten widok napawał optymizmem. Obecnie gościłaś nadal w tym budynku, jako że w ofercie mieli nocleg ze śniadaniem. W tym samym czasie na stołówce znajdowało się wiele innych trenerów. Jeszcze większa grupa nerwowo czeka na swoją kolejkę przy zapracowanych siostrach Joy, które nie zawsze wyrabiają się ze zleceniami. A każdy z trenerów miał swój własny indywidualny cel.

Miasto z każdą minuta budziło się do życia. Centrum było zapełnione ludźmi i każdy był dla siebie miły i uprzejmy. Wyglądało to na wspaniałą sielankę. Z tego błogiego obrazka wyrwał ciebie młody mężczyzna, który wpadł do Centrum. Zdyszany zatrzymał się przed kolejka do sióstr Joy. Rozejrzał się uważnie po całym wnętrzu. Rzucił kilka pustych spojrzeń w twoim kierunki. Po czym wybiegł tak samo jak wszedł. Zatrzymał się dopiero przy miejskiej fontannie, na której przysiadł.

Mężczyzna jeszcze przez chwilę wydawał się być nie obecny. Nerwowo spoglądał na zegarek i całkowicie ciebie zignorował. Ewidentnie coś mu nie pasowało. W końcu się ogarnął i wstał aby móc z tobą porozmawiać
- Byłem umówiony z dwójką ludzi na wyprawę w góry. Miałem do wykonania swoje zadania. A często ogłaszam się w Internecie, że poszukuję osób chcących pochodzić po górach. Obawiam się, że pewnie znów będę musiał wyruszyć sam.
Teraz mogłaś się mu przyjrzeć bardziej uważnie. Nie był typem modela z pierwszych stron gazet czy też aktora, za którym szaleją nastolatki. Miał poczochrane ciemnobrązowe włosy, a w jego oczach pojawiał się błysk nadziei. Ubrany był w typowy strój terenowy. Wygodne i mocne buty, wytarte już ze starości spodnie, tak samo jak koszula. na biodrach miał obwiązaną bluzę. A zaraz obok stał sporych wielkości plecach z potrzebnym sprzętem. Jeszcze raz spojrzał na ciebie.
- Może miała być ochotę na wyprawę w góry. Obiecuję nie robić nic co by ci się nie spodobało. Tak w ogóle to jestem Adam.
Mężczyzna podał ci dłoń na powitanie. Jego mimika wskazywała, że chciał zatrzeć nie najlepsze pierwsze wrażenie.

Adam z uśmiechem spojrzał na ciebie, kiedy oznajmiłaś chęć wyruszenia z nim na wycieczkę. Popatrzył uważnie na twój strój z góry do dołu i z powrotem. Wykrzywił twarz w grymasie, po czym odpowiedział Ci.
- No masz rację. Strój nie jest zbyt terenowy. Zwłaszcza te buciki. - nie zmywając uśmiechu z twarzy przykucną przy swoim plecaku i zaczął w nim grzebać. W końcu udało mu się wyciągnąć parę butów. Butów idealnych na taką eskapadę.
- Para, z którą miałem iść informowała mnie, że nie posiadają odpowiedniego obuwia. Zatem zabrałem ze sobą dwie pary. - podał ci je, abyś mogła przymierzyć.
- Może nie są nowe. Lecz z pewnością czyste i wygodne. Przynajmniej dzięki tobie nie będę musiał taszczyć zbędnego ekwipunku.

Adam widząc, że buty jednak pasują na twoje nogi, odetchnął z ulgą. Inaczej wyprawa byłaby na prawdę trudna. Ile to się oczytało czy oglądało zdjęć, gdzie panie na Giewont czy inny szczyt wchodziły w klapach czy szpilkach. Tobie dzisiaj to nie groziło i miałaś wygodne obuwie.
- Dokąd idziemy? Na razie przed siebie aby wyjść z miasta. Dopiero potem skręcimy na szlak, który biegnie początkowo bardzo łagodnie. A wtedy ... - urwał tutaj w pół zdania. Chciał wprowadzić do tej rozmowy odrobinę niepokoju i tajemniczości. - Dowiesz się w swoim czasie. A teraz w drogę, dzień nie będzie trwał zbyt długo. A poza tym co mam w plecaku nie potrzebujemy już nic.
Mężczyzna założył swój plecak i czekał na twoją decyzję. W każdej chwili mógł ruszać, jednak musiałaś zrobić pierwszy krok i do niego dołączyć. Chyba, że rozmyśliłaś się.

Bezzwłocznie ruszyliście przed siebie. Po kilku minutach marszu znaleźliście się poza granicami miasta i kierowaliście się prosto na teren górzysty. Już teraz nachylenie podłoża było znaczne. Jednak jak na razie spacer nie był uciążliwy. Znajdowaliście się obecnie w lesie. Wszędzie rosły drzewa liściaste, jedynie co jakiś czas pojawił się jakiś iglak. W końcu Adam przerwał panującą ciszę.
- Czym zajmujesz się na co dzień? Podróżujesz, uczysz się czy trenujesz coś? - mężczyzna chciał zagadać, by podróż przebiegła znacznie szybciej. - Ja na ten przykład pracuję na uczelni. Prowadzę badania terenowe do swojej pracy.
Adam nie przerywał marszu, a wzniesienia były coraz wyższe. Dla osoby bez dobrego przygotowania fizycznego z pewnością taki spacer skończyłby się zadyszka. Odczuwalna temperatura powietrza znacznie zmalała.

Mężczyzna tylko westchnął słysząc twoje zapytanie i prośbę. Uśmiechnął się przez grzeczność i pozwolił co usiąść na jednej ze skał wystających z ziemi. Sam zdjął plecak i ponownie zaczął w nim grzebać. W końcu z samego dnia podał ci butelkę wody.
- Nie sądziłem, że będziesz mnie tak spowalniać. - zaśmiał się po czym zaczął czytać mapę. - Spokojnie. Pierwszy poważniejszy przystanek będzie za kilkaset metrów. Nad jednym z potoków. Tam będziesz mogła sobie siedzieć ile zechcesz.
I faktycznie. Gdy tylko wspomniał o tym cieku wodnym do twoich uszu dotarły pierwszy dźwięki. Brzmiało to jakby rwąca woda uderzała z dużą siła w skalne podłoże. Jak widać to nie koniec atrakcji dla ciebie. Co też natura kryje tam dalej.

Adam uśmiechnął się kiedy zauważył, że jesteś bardzo podekscytowana tym co znajduje sie za ostatnim wzniesienie. Schował wszystkie rzeczy z powrotem i mógł ruszać.
- Widzę, że teraz się bardziej ożywiłaś. Bardzo się cieszę.
Po tych słowach ruszył w stronę strumienia. Oczywiście zabrał ciebie z sobą. Po pokonaniu jednego z cięższych przewyższeń ze stromym zboczem trafiliście na prawie idealnie płaski teren. Po środku płynął rwący potok górski. Woda rozbijała się o kamienie. Nie był on bardzo duży. W najszerszym miejscu nie przekraczał dwóch metrów.
- Teraz możesz sobie jak najbardziej odpocząć lub sama pozwiedzać ten teren.
Po tym Adam wyciągnął jakiś tajemniczy sprzęt z wieloma kabelkami oraz bardzo duży kubek. Zaczął tym kubkiem pobierać wodę z cieku.[/b]