Imię: Acinoma
Nazwisko: Caliente
Wiek: 16 lat
Waga: 57 kg
Wzrost: 178 cm
Droga: Trenerka

Wygląd:
Aci jest wyjątkowo szczupła, a jednocześnie dosyć wysoka jak na swoją płeć i wiek. Cerę naturalnie ma raczej bladą, za to wyjątkowo szybko się opala. Proste, lśniące, kasztanowe włosy sięgają jej już niemal za pas. Nienawidzi ich obcinać. Krótsze pozostałości po grzywce często opadają jej na szarawe oczy, okrążone wyjątkowo długimi, ciemnymi rzęsami. Wargi ma wąskie i lubi je zagryzać. Ogólnie nie przywiązuje dużej wagi do makijażu, jednak szminek i innych błyszczyków szczególnie nie toleruje. Za to mocno dba o swoje zgrabne dłonie, z długimi, szczupłymi palcami. Paznokcie wiecznie zapuszcza i obcina (ubolewając) dopiero wtedy, kiedy któryś z nich się złamie. Traktuje je jako swoją dodatkową broń.
Ubiera się bardzo różnie. Zazwyczaj w czerń, czerwień, ewentualnie elementy bieli. Jeśli ma dobry humor, to sięgnie nawet po jakieś pastelowe kolory. Lubi nosić eleganckie bluzki i zwykłe szorty czy też inny element ubioru odsłaniający jej długie, zgrabne nogi. W chłodniejsze dni stawia na cieplutkie, milutkie w dotyku bluzy i obcisłe dżinsy. Jako typowa kobitka butów też ma sporo, ale preferuje trampki i czarne botki, którymi również zawsze można zrobić komuś krzywdę. Trzeba mieć kilka asów w rękawie.  

Charakter:
Wyjątkowo ironiczna i złośliwa, z dużym poczuciem humoru i dystansem do świata. Ma silny charakter, jest odporna, odważna. Jeśli coś idzie nie po jej myśli, po prostu obraca wszystko w żart. Potrafi śmiać się nawet z najbardziej makabrycznych sytuacji. Nie może przecież pokazać, że się boi - zawsze bije od niej pewność siebie. Ma wysokie mniemanie o sobie, lubi się wywyższać. Z nieznajomymi rozmawia bardzo rzadko, często wyłącznie z konieczności. Jest ostrożna, rozważna, nieufna, w dodatku inni ludzie zazwyczaj ją irytują. Jeśli jednak już dojdzie do jakiejś konwersacji, nie boi się mówić. Jest boleśnie szczera i bezpośrednia. Egoistka ukryta w pozorach słodkiej i niewinnej. Świetna manipulantka. Jedynymi istotami, które toleruje, są jej Pokemony. W ich przypadku włącza się u niej jakiś głęboko ukryty instynkt macierzyński, są jej oczkami w głowie. W stosunku do nich jest troskliwa, kochająca. Zachowanie, które normalnie określiłaby jako przesłodzone do porzygu, w tym przypadku jest całkowicie naturalne. Co jeszcze? Często chodzi zamyślona, ma problemy ze skupianiem się. W dodatku w przypływie złości potrafi być naprawdę porywcza. Jej wrodzona rozwaga i racjonalne myślenie odchodzi w zapomnienie, zaczyna działać, zanim wszystko sobie przemyśli. Przez te dwie cechy potrafi popełnić błędy, których później długo żałuje. Stara nie przejmować się przeszłością, nie martwić się, żyć dniem. Jednak nie zawsze jej to wychodzi.

Historia:
Właściwie historia Aci nie jest jakaś wielce fascynująca. Bez wybuchów, mordów i krwi. Może właśnie dlatego teraz jest spragniona tego typu wrażeń w życiu? Miała szczęśliwe dzieciństwo. Rodzina jest jej bardzo bliska. Starszy brat, z którym wiecznie sobie dokuczali, zawsze był dla niej wzorem do naśladowania. Oczywiście nigdy by mu tego nie powiedziała... Ojciec ciężko pracował, by móc rozpieszczać swoją małą córeczkę. Mimo wszystko miał jednak czas, żeby się z nią od czasu do czasu pobawić. A matka? Artystyczna dusza, nieco zamknięta w swoim świecie. Jednocześnie bardzo troskliwa i kochająca, lubiła powtarzać swoim dzieciom, jak bardzo jest z nich dumna. Rodzina miała spory wpływ na charakter dziewczyny. Rozpieścili ją i przyprawili o nadmierną pewność siebie. Ale co z tego? Cóż, ona nigdy nie widziała w tym nic złego.
Nie miała wielu przyjaciół. Nie chodzi o to, że ludzie ją odtrącali. To raczej ona zrażała ich do siebie. Uważała się za lepszą od nich wszystkich. Dokuczała im. Nie dorastali jej do pięt. Nie potrzebowała ich uwagi, z natury była raczej samotniczką. Miała jedną, naprawdę bliską sobie przyjaciółkę i kilka dobrych koleżanek. Tyle jej wystarczało. Kiedyś bliska jej osoba boleśnie ją zraniła. To wpłynęło na nieufność wobec ludzi, ale też wzmocniło jej charakter. Jakakolwiek wrażliwość odeszła w zapomnienie. Co ją obchodzili inni ludzie? Z czasem kompletnie przestała się interesować, co o niej myślą. Większość z nich była zwyczajnie żałosna. Na takie osoby szkoda jej było czasu. Istnieli i legalnie nie mogła z tym nic zrobić. Czasami głupotę innych traktowała jako fajną rozrywkę. Przez resztę czasu zwyczajnie ich ignorowała.
Pokemony fascynowały ją odkąd pamięta. Nie były tradycją jej rodziny. Mieli kilka udomowionych pupilków - Growlithe, Mightyenę i grubą, leniwą Purugly. Ale nikt z jej rodziny nie wyruszył w podróż trenerską, nie interesował się walkami. Aci postanowiła się wyłamać. Otrzymała od profesora ognistego Cyndaquil'a i kilka podstawowych przedmiotów. Z domu zabrała niezbędny do podróżowania sprzęt i piękny sztylet z ozdobną rękojeścią. Pamiątka po jej dziadku. Rodzina, co prawda z bólem serca, nie wyrażała sprzeciwów, co do jej podróży. Jak zwykle pozwolili jej na wszystko, czego tylko mała Aci zapragnęła. Będzie za nimi tęsknić... Ale przecież kiedyś wróci. Doskonale zdają sobie sprawę, że sobie poradzi. Odnajdzie to, czego brakowało jej w dotychczasowym życiu i wróci. Prawda?

Ekwipunek:
~ Sztylet
~ Apteczka
~ Zapalniczka
~ Lina wspinaczkowa
~ Ubrania na różną pogodę
~ Jedzenie dla ludzi i Pokemonów