Po dotarciu na miejsce naszej specjalnej misji od razu spotkaliśmy mężczyznę który najwidoczniej jest tutaj szefem. Od razu zaczął tłumaczyć na czym będzie polegać nasza misja. Wspomniał o jakimś pokemonie. Bóg? Wątpię. To na pewno jakiś wyjątkowo potężny lodowy pokemon który zamieszkał w pobliżu. Jego obecność najwidoczniej wpływa na pogodę w okolicy. Postanowiłem dopytać mężczyznę o tajemniczego pokemona.

- Czy wiadomo jak ten tajemniczy pokemon wygląda? Rozumiem że nasza misja polega na prostym przepędzeniu pokemona czy mamy go złapać?- Spytałem mężczyznę

W tym świecie nie można mieć chwili wytchnienia. Ciągle coś się dzieje i trzeba gdzieś iść. Tak samo było tym razem. Po drodze na miejsce czarnowłosy zauważył śnieg i  ogólny brak zieleni, a zwłaszcza na drzewach. Nie obchodziło go to. Nie interesował się nigdy naturą, ani nie był zbyt romantyczny. Phoenix wstawił się więc szybko przed mężczyzną posiadającym te ziemie. Posłuchał co miał do powiedzenia i jak to miał w zwyczaju szukał w jego słowach okazji na zgarnięcie czegoś wartościowego. Nie lubił siedzieć bezczynnie, więc podrzucał pustego pokeballa. Kiedy facet wspomniał coś o załamującym się rynku. Wiedział, że jeżeli chodzi o pieniądze, to ludzie są w stanie wydać jeszcze trochę zielonych, aby nie stracić ich więcej. Uśmiechnął się wtedy nieznacznie. Próbował to ukryć. Poczekał, aż koleś powie coś więcej co mogłoby mu pomóc w zarobku. Niestety usłyszał tylko coś o pokemonie, co było nieco mniej ekscytujące. W końcu kieszonkowe stworki żyją wszędzie. I te silniejsze, i te słabsze.
-To tylko plotki-pomyślał sobie. Kiedy facio zamknął jadaczkę nadeszła pora na Phoenixa.
-Uuu... Załamanie gospodarki, poważna sprawa... Przewidujesz jakąś nagrodę? Bo powinieneś-Po ostatnim zdaniu ugryzł się szybko w język-Znaczy się, jeżeli tak, to ile?

Zajechałem na teren zbiórki swoim motorem po czym rozejrzałem się po ludziach. Ściągnąłem następnie kask przyczepiłem do pojazdu, by nikt go nie zapierdzielił i wziąłem ze sobą kluczyki. Znalazłem też zapałkę w kieszenie włożyłem w usta, poprawiłem bandanę na głowię i byłej już gotowy. Zbliżyłem się i udało mi się usłyszeć słowa człowieka, który wystawił ogłoszenie o tym, że potrzebna jest pomoc. Byłem raczej typem, który ma wszystko w dupie, ale liczyłem na niezłą jazdę, jakieś fajne laski no i możliwość zdobycia jakieś kasy za wykonanie tego całego zadania. Stanąłem więc ciut z boku i wysłuchiwałem jeszcze tego co inni mają do powiedzenia. Sam pytań nie miałem.

Roxie przybyła na miejsce zbiórki i wysłuchała słów mężczyzny, a następnie zadała pytanie:
-Czy wiem pan może jak wygląda to stworzenie, jak je opisują cokolwiek?

Matt przybył na miejsce zbiórki. Odgarnął znad czoła niesforny kosmyk czarnych włosów i rozejrzał się po ludziach, którzy przyszli na przygodę.
-Witam! - powiedział cicho. Wziął głęboki wdech i wysłuchał słów mężczyzny.
-Postaram się zrobić wszystko co w mojej mocy. Ale może trochę więcej szczegółów, jak ten pokemon wygląda? Jaki był duży? - pytał - Może ktoś go uchwycił na jakimś zdjęciu? Gdzie dokładnie ostatnio był widziany ten stwór? - może i nie wiedział czy to wszystko to prawda, ale wolał jednak sprawdzić wszystkie możliwe tropy. Pogoda była dziwna, kto wie, czy nie odpowiada za to jakiś dziwny pokemon. Chłopak przeżył już trochę jako trener, powoli w tym świecie nie zdziwi go chyba nic.

Chłopak zwany Wabikiem spokojnie kroczył na miejsce zbiórki rozglądając się jednocześnie uważnie. Pogada zachowywała się tu bardzo dziwnie. W innych miejscach już dawno świeciło słońce i natura budziła się do życia, jednak tutaj było inaczej, bowiem zalegał tutaj zimny śnieg. Specjalnie na potrzeby przygody Szaman ponownie wyciągnął ciepły czarny płaszcz z głębin szafy. Następnie Alexander rozejrzał się po przybyłych trenerach, by ostatecznie zatrzymać swój wzrok na przejętym mężczyźnie. Wyglądał na zdenerwowanego i zmartwionego. Chłopak wcale mu się nie dziwił. Wysłuchał jego słów w skupieniu i dopiero teraz zrozumiał jego postawę. Wszystko tutaj powinno już dawno zostać obsiane. Od pogody zależało ich być lub nie być. Trener poczekał, aż zleceniodawca przestanie gadać, by zadać swoje pytania.
- Czy słyszałeś może, jak wyglądał ten tajemniczy pokemon? Albo czy aktualnie w wiosce znajduje się ktoś, kto go widział lub wydaje się, że wie więcej niż inni? Macie może jakieś środki transportu do wypożyczenia bądź krótkofalówki? Te się zawsze mogą przydać.   - powiedział spokojnie, a następnie skrzyżował dłonie na klatce piersiowej. Spodziewał się, że to wina pokemona, który został zmuszony do działania przez jakąś organizację, która wyjątkowo chce wywołać chaos.

-No dobrze.
Powiedziała blondynka po czym spojrzała na pozostałych. CO jak co, ale jedno trzeba było przyznać Roxie nie należała ani do wysokich, anie wysportowanych, więc ona tego wózka ciągnąć nie będzie. Dodatkowo jeżeli nikt nie zgłosi się do ciągnięcie to dziewczyna wybiera drogę pieszo.

Psowatych pokemonów było całkiem sporo, więc Matt nie mógł jednoznacznie ocenić co to był za stwór. Trzeba było dostać się do miejsca, w którym widziano pokemona.
-Ma ktoś jakiegoś pokemona, który może to pociągnąć? - zapytał. Jeżeli ktoś taki się znajdzie, to Matt wsiada na wóz, jeżeli nie - chłopak idzie na miejsce pieszo. Na pewno utrudniłoby to trochę zadanie, więc chłopak miał wielką nadzieję, że znajdzie się ktoś chętny. Cóż... jego stróż raczej takie wózka nie uciągnie. Za to może przydać się do czegoś innego - wzlecieć w górę i obserwować wszystko z góry. W ten sposób dużo łatwiej będzie coś zrobić. Tak też chłopak postąpił.
-Mothim, mógłbyś polatać i poobserwować otoczenie? Gdybyś zauważył coś dziwnego, od razu daj znać. - powiedział.

Phoenix ponownie przysłuchiwał się jego słowom, kiedy ten się do niego zwrócił. Wziął wdech i wydech po czym rzekł:
-Czyli, że pracujemy za frajer?
W tym momencie pomyślał nad odejściem, ale możliwe, iż tamten pokemon był potężny. Istniała możliwość tego, iż pokemon zmienia kształty. A może zarobi dzięki dziennikarzom? Było niebezpieczeństwo, że ojciec dowie się gdzie się znajduje, lecz, że był daleko od tomu, to nim tato dojedzie, to już będzie daleko stąd. Zacisnął więc żeby, splótł ręce na piersi i oparł się o ścianę. Postanowił posłuchać słów tamtego kolesia. W pewnym sensie się powtarzał, więc Yami nie przykładał się do słuchania, aż do momentu, kiedy wspomniał coś o pojazdach.
-Ja na pewno nie będę ciągnął. Czemu nasze pokemony nie mogą ciągnąć?

Uważnie słuchałem słów mężczyzny. Czyli pokemonem który sprawił te śnieżyce to jakiś pokemon psowaty. Z opisu mężczyzny wydaje się że jest to Absol ale on nie sprawił by takiego czegoś.  Czyli pokemonem którego widzieli ludzie z okolicy był Absol pokemon który ostrzega swoją obecnością przed kataklizmami. Myślałem tak aż do wzmianki o wozie. Postanowiłem wsiąść do wozu mając nadzieje że ktoś ma silnego pokemona do pociągnięcia wozu. Jeśli nie znajdzie się taki pokemon to wybieram drogę pieszo.

Wabik rozejrzał się, a następnie swój wzrok zatrzymał na kochanym kuzynie i przyjaciółce. Na twarzy Szamana pojawił się delikatny uśmiech, który nie chciał zniknąć.
- Aggron przybądź. Matt, pomożesz mi przymocować mojego stróża do jednego z wozów i możemy lecieć w poszukiwaniu rozwiązania problemu. - powiedział spokojnie, a następnie gestem pokazał stróżowi gdzie ma stanąć i zaczął go przymocowywać. Ostatecznie sprawdził, czy jest to zrobione dobrze oraz czy stworzenie czuje się komfortowo. Następnie Alexander zasiadł w wozie i zaprosił Matta oraz Roxie. Gdy wsiedli rzekł do Aggrona.
- Ruszaj przyjacielu.

Nikogo nie będę ciągnął, a więc wybrałem drogę na piechotę. Na pewno nie będę się poświęcał by inni mogli sobie dupy wozić. Postanowiłem więc, że poruszać się będę o własnych nogach. Byłem gotowy, a więc po chwili popoprawiałem swoje rękawiczki bez palców, i zacząłem kroczyć. W ustach cały czas przygryzałem zapałkę i nuciłem coś groźnego pod nosem. Trzymałem się nieco z tyłu nie chciałem prowadzić, ani za bardzo iść w grupie.

-Gdyby było ci bardzo zimno to daj znać, schowamy cię z powrotem do pokeballa - rzekł do ćmy. Na zewnątrz było zimno, jednak chłopak wierzył, że pokemon poradzi sobie z niską temperaturą. Przynajmniej przez jakiś czas. - Ale mam nadzieję, że sobie poradzisz. Nie oddalaj się za bardzo. Po prostu lataj tak, żebym nie stracił cię z oczu. Wypatruj i daj znać o czymkolwiek niepokojącym - uśmiechnął się - Jedziemy dalej. - mówił, sam zaczął dodatkowo rozglądać się na lewo i prawo. Na razie byli na prowadzeniu - tak ma zostać.

Czyli udało mi się załapać na podwózkę wozem ciągniętym przez Aggrona. Pierwszą rzeczą jaką zrobiłem było podziękowanie trenerowi Aggrona.

- Dzięki za podwózkę mój biały bracie. Nazywam się Trevor Philips, prezes i założyciel znanej firmy Trevor Philips Industries. Specjalizujemy się w handlu wszystkim co nielegalne. Master Balle itd. W podzięce mój Gallade teleportuje was w razie problemów- Powiedziałem i rozsiadłem się wygodnie i czekam aż dotrzemy do celu naszej podróży.

Roxie siedziała cichutko i rozgladala się w wszystkie strony.

Co?! Zostawili go z tyłu? Jak śmieli? No trudno. Jakoś trzeba sobie radzić. Wpadł na pewien pomysł. Przypomniał sobie o pokemonie, który był jego stróżem. Pamiętał, że znał on pewien ruch, który mógłby mu pomóc. Postanowił go wypuścić i spróbować. Pokemon był niewiele niższy od niego i patrzył się tylko z wyrzutem na piętnastolatka. Chłopak po chwili ciszy powiedział:
-Wejdę ci "na barana", a gdy wydam rozkaz, to użyjesz ekstremalnej prędkości i ruszysz w tamtym kierunku-wskazał kierunek, w którym wyruszył wóz-Obyś umiał podnieść 60 kilo...
Po tych słowach wskoczył na podopiecznego. Z boku to musiało wyglądać na prawdę śmiesznie. Chłopak siedział w końcu na pokemonie niższym od niego. Tak czy siak Wydał Lucario sygnał do jazdy.

Wabik usiadł wygodnie o rozglądał się po okolicy. Obok niego siedział Matt i Roxie, jednak mieli też pasażera na gapę, który wygodnie się rozsiadł i korzystał z darmowego transportu. Szaman tego nie skomentował, bowiem uznał, że czwarta osoba i stróż może się przydać, jeśli trzeba będzie z kimś walczyć. Na chwilę obecną nic konkretnego się nie działo, a wszystko wyglądało spokojnie. Po chwili tajemnicza osoba zaczęła mu się przedstawiać.
- Jestem Alexander Black, ale wszyscy wołają na mnie Wabik. Miło mi i liczę na owocną współpracę. - po chwili Wabik spojrzał na Matta i jego pokemona.
- Widzicie coś?

-Nanana! No cóż w internacie było ciekawiej, ale cóż. Idę sobie w tamto miejsce. - rzekłem do siebie i ruszyłem dalej. Raczej nie wiele zmieniłoby się gdybym biegł, a w dodatku zmęczyłbym się pewnie nawet mimo niezłej kondycji wolę nogi oszczędzać w razie co. Kroczyłem za śladami wozu, który prowadził Aggron i wiózł kilku trenerów. Ja miałem ze sobą jednego pokemona, ale myślę, że też mi się przyda raczej później niż bezmyślne wypuszczanie go teraz. Przygryzłem więc mocniej zapałkę i kroczyłem.

Roxie gdy tylko wóz się zatrzymał zaskoczyła z niego i skierowała swe kroki ku celu podróży i zaczęła szukać jakiś śladów nie oddalając się za bardzo od towarzyszow.

Chłopak uśmiechnął się do Trevora.
-Ja jestem Matt Kane - powiedział z uśmiechem - Musimy poszukać czegoś sensownego, jakichś śladów. To wszystko musi być czymś spowodowane - powiedział. Mothim dalej latał i rozglądał się, więc Matt zszedł z wozu i dołączył do swojego pokemona - zaczął rozglądać się po okolicy, szukał jakichś śladów.
Mattowi nawet nieszczególnie przeszkadzała temperatura. Chłopak zawsze lubił zimno. Zdecydowanie lepiej żyło mu się w minusowych temperaturach, niż w palącym słońcu.

-Płomień? Ku*wa tutaj? Co tu się do cholery odpier*ala? - mówiłem do siebie z wielkim zdziwieniem. nie byłem jednak z tych, którzy nie szli bez ubezpieczenia. Sięgnąłem więc za pas i już po chwili wyciągnąłem swój potężny klucz francuski. Przyjrzałem się mu z błyskiem w oczach mocniej zagryzając zapałkę i uderzyłem nim lekko o drugą swą dłoń.
-No więc. Niech ten płomień oznacza jakąś imprezę z laskami, albo będzie oznaczać dla kogoś wpier*ol. - rzekłem z kluczem w dłoni idąc powoli by nawet nie kopnąć kamyka, który sprawiłby, że coś mnie przy płomieniu coś usłyszy.