Imię: Yukio
Nazwisko: Shiganori
Wiek: 18 lat
Waga: 50 kg
Wzrost: 160 cm
Droga: trener
Drużyna: brak

Charakter: Nieufny, ostrożny, sprytny, zwinny, skryty, czuły dla Pokemonów i bliskich mu osób, czasem nawet się uśmiecha, niezależny i stara się być samodzielny oraz nie polegać na innych. Po co tu dodawać coś więcej skoro już wszystko zostało wymienione? Nie mam pojęcia, jednak takie są wymogi regulaminu. No to... Nieśmiały i zamknięty w sobie jest z powodu straty rodziny i ciężkiego życia w sierocińcu, nie ma też zaufania do osób z podobnego powodu. Jak wiemy, w biednych placówkach często jest młodzież zdemoralizowana i tacy znęcają się nad innymi, oszukują, wrabiają w nieciekawe sytuacje, itp. Szacunkiem darzy tylko Pokemony, które niczemu mu nie zawiniły. Nie posiada żadnych nałogów, nie jest od niczego uzależniony, itd.
Wygląd: Niewysoki, chudy blondyn o ciemnobrązowych, niemal czarnych oczach. Cóż tu więcej dodawać? Drobna postawa, nieufne spojrzenie, miłość do Pokemonów, niechęć do trenerów. Tu też muszę rozpisać, bo inaczej mi kp nie przyjmą. Jeśli nie chcesz czytać dalszego wywodu te informacje wcześniej wystarczą, by trafnie opisać Yukia. Cierpi na niedowagę z powodu małej ilości przyjmowanego prowiantu w dużych odstępach czasowych. Nie ma pieniędzy na jedzenie, więc zadowala się tym, na co go stać, czyli chleb i masło. Dobra, przesadzone to jest. Żywi się też jagodami znalezionymi w lesie. Ma mały nos, jasną karnację i paznokcie ledwo wystające za opuszek palca, których nie obgryza.
Historia: Urodził się 18 lat temu w pięknej miejscowości Goldenrod City. Wychował się w kochającej go rodzinie, dzieciństwo więc wspomina mile i przyjemnie. Jednak szybko się to skończyło, gdy rodzice zmarli w wypadku samochodowym, który spowodował pijany kierowca. Jako, że nie miał innej rodziny posłano go do Domu Dziecka. Tam musiał szybko dorosnąć, by stawić czoło szarej rzeczywistości. Jako, że chciał zdobyć pieniądze na swoje potrzeby zaczął kraść, a dzięki niewielkiemu wzrostu i lekkiemu wychudzeniu dobrze mu szło. Nauczył się poruszać bezszelestnie, wtapiać się w tło i różnych innych sztuczek. Dzięki hojności jednego z poznanych włamywaczy nauczył się otwierać proste zamki, a później nawet te bardziej skomplikowane. Zdołał nabyć przez swój wysiłek zestaw wytrychów, mocną linę i scyzoryk.
W wieku 18 lat odbyło się jego pierwsze wielkie włamanie - napad na laboratorium profesora Elma. Pod osłoną nocy zakradł się, wyłączając wpierw alarm, jakim był objęty teren ośrodka. Następnie z niemałą trudnością otworzył pancerne drzwi i po cichu, jak cień, przemieścił się do laboratorium. Nikogo z pracowników na szczęście tej nocy nie było, szybko więc wykradł jedną z tych idealnych encyklopedii o Pokemonach, kilka Balli (w tym jeden z tajemniczym dla niego stworkiem) oraz drobną sumę pieniędzy. Uciekł niepostrzeżenie, uruchamiając na powrót alarm, jakby nic się nie stało.
Po tym wydarzeniu ściął nieco przydługie włosy tak, by nie wychodziły mu poza kark i uciekł z miasta, kierując się przed siebie, gdziekolwiek indziej. Dobrze, że Pokemony nie widzą tego, co się dzieje na zewnątrz.
Zawód: szpieg/włamywacz
Ekwipunek: scyzoryk, lina, zestaw wytrychów, kurtka przeciwdeszczowa, apteczka, latarka i zapas baterii do niej (traktuję to jako jedną rzecz).