Charakter: Nie jest poetą, nie jest pisarzem, nie jest bardem. Jest obserwatorem, choć nie do końca. Nie można nazwać go kłamcą, ponieważ nie jest naukowcem i nigdy nie powiedział, że któraś z jego opowieści jest prawdziwa. Nie jest artystą, ponieważ to zły zawód. Jest rzemieślnikiem i takie ma podejście do pracy. Jest człowiekiem, który chodzi, ale nie podróżuje. Nie ma celu ani jego droga, ani praca, ani życie. Nie mówi więcej niż potrzeba, chyba że opowiada - wówczas potrafi używać słów w nadmiarze, ale z niezwykłą biegłością. Kiedy na poczekaniu układa nową rzeczywistość nie drży żaden nie proszony mięsień mimiczny. Sprawia wrażenie poważnego, a po prostu doskonale panuje nad śmiechem. Jego imię nie jest imieniem, jest skrótem od rzemiosła, którym się trudzi.

Wygląd: Ciężko jest mówić o jego wyglądzie, bo przypomina sobą iluzję, w której doszukiwać się można niewielu realnych elementów. Jest wysoki, choć może to być złudzenie. Ma wątłą posturę, wąskie ramiona, chodzi pochylony. Sposób, w jaki się porusza jest lekki i zarazem ociężały, jakby spowolniony długotrwałym snem. Chodzi w  płaszczu, który ciągnął się za nim po ziemi wystarczająco długo by wszelkie przeżyte przygody odcisnęły się na jego materiale. Płaszcz ten ma barwę ciemnego beżu, więc bród ziemi i błota nie jest na nim zbyt dostrzegalny. Głowę osłania kapturem tegoż płaszcza i twarz jego jest wówczas skryta w mroku, a ktokolwiek nierozważnie spróbuje zaglądać w tenże mrok nie znajdzie tam nic co by mu się spodobało, lecz kiedy opuszcza go na ramiona twarz ma raczej łagodną. Jasne włosy, nieułożone, zmierzwione nakryciem nie są długie, ale nie można też powiedzieć, aby były całkiem krótkie. Pod ciemniejszymi od nich, gęstymi brwiami, osadzone głęboko w oczodołach tkwią oczy jasne jak niebo, spokojne, poważne, z przebłyskującą z miejsca głęboko za spojówkami nieokreśloną nadzieją czy innym czczym uczuciem, którego z pewnością nie żywi. Podkreślone sinymi łukami na zmarszczonej skórze podkrążonych powiek zdają się być trochę zmęczone, ale szybkie ruchy gałek ocznych, bystrość i trzeźwość spojrzenia nie przypominają niewyspanej osoby. Są umieszczone wysoko, zupełnie niezgodnie z greckim kanonem. Zaprzecza mu też długi nos, prosty ale ostro załamany w jednym miejscu. Wargi wąskie, tym węższe że wiecznie zaciśnięte, a jeśli już otwarte to w dziwnej niemocy. Słowa wypływające z nich mają mocny akcent, ale czasem gubią ,,r" jeśli zdarzy mu się znaleźć na koniec wyrazu i syczą ,,s" z silniejszym niż trzeba szumem, szczególnie gdy stoi koło spółgłosek na początku słowa. Każdy element jego twarzy zdaje się oddawać inną emocję, inną myśl, tak że nie sposób określić, który mówi prawdę. Jasna cera nie zdradza wieku, nie ma na niej zbyt wielu zmarszczek, nie jest ani gładka ani ociosana starością, po prostu jest. Całym sobą zdaje się istnieć poza czasem.

Historia: Nie ma historii, a nawet jeśli kiedykolwiek miał, stała się już jedną z bajek, które ma w zwyczaju z zamiłowaniem opowiadać wieczorami przy niewielkim gronie słuchaczy. Sprawia wrażenie jakby przez całe życie nie robił nic tylko szedł przez świat, łapczywie chwytając go oczyma, zapamiętując zdarzenia, wykrzywiając je i ubierając w piękne słowa, by ktoś gdzieś mógł potem ich słuchać. Przy tym wszystkim kocha świat w formie, w jakiej go zastał i być może jest to główny powód, dla którego nie opowiada historii takimi jakimi były w rzeczywistości - nie zdradza się sekretów bliskich. A ponieważ świat ma swoje zasady a samotność nie jest niczym przyjemnym przygarniał od czasu do czasu jakieś zbłąkane stworzenie by szło w ciszy u jego boku, by patrzeć na jego rozwój i by czerpać satysfakcję z bycia częścią jakiegoś istnienia.