Karta Postaci


Imię: Imuna
Nazwisko: Amon
Wiek: 20 lat; duchowo 264 wiosen
Waga: 42 kg
Wzrost: 150 cm
Droga: Trenerka; Koordynatorka
Drużyna: Frey

Charakter:
Imuna Amon, choć sympatyczna dziewczyna, często jednak skazywana jest na samotność. Zdecydowanie woli towarzystwo Pokemonów i duchów, którzy jako jedyni zdają się ją rozumieć i nie wyśmiewać. Niejednokrotnie spotkała się z odrzuceniem ze strony „płytkich, pozbawionych duszy, okrutnych ludzi”. Wszelkie dokuczliwości spowodowały, że pomimo pozorów pogodnej wariatki, do innych swej rasy podchodzi ostrożnie, podejrzliwie i większości życzy źle. Ale nawet tacy jak ona posiadają przyjaciół. Dla swoich bliskich bywa bardzo ciepła, czuje się przy nich swobodnie – przez co często najpierw robi, a później myśli, ujawniając przy tym swoją głupiutką stronę. Pokemony uważa za istoty doskonałe oraz żyje w przekonaniu, że nie ma wśród nich złych osobników - to źli są ich trenerzy. Ale dla dobra kieszonkowych potworków, przyjmuje je na terapię, aby mogły żyć w zgodzie z opiekunami, bo tak podpowiada jej serce, pomimo uprzedzeń. Mówi się... Czyń dobro, a ono do ciebie wróci - i taką zasadę przyjmuje. Strojąc, wróżąc i opiekując się, pomaga innym (a jak coś do kieszeni wpadnie, to nie ponarzeka). Jej związki z rodziną są napięte. Dzieciństwa zbyt dobrze nie wspomina, więc unika wszelkich kontaktów z krewnymi. Uwielbia zaś wiele prostych rzeczy, bo lubi doceniać drobiazgi... Zapach czosnku i mięty wprawia ją w wesoły humor, herbaciane róże cieszą oko, gorąca zielona herbata w pochmurne dni ją relaksuje, deszcz zmywa smutek, a burze odganiają złość i koją nerwy. Z całego serca nie lubi zimy, bo zamraża ją jak wodę, i niewoli pod swą pokrywą; Bagien, bo bywają zdradliwe jak ludzie; Kminku, bo drażni ją jej smak. Boi się wielu rzeczy, a przeważnie tych, których nie lubi. Często, więc zajmuje się nią Noon, który ostatnio awansował na nianie trenerki. On zawsze potrafi się nią czule zająć, mimo wszystko. Kyo może się ze wszystkiego zwierzyć, bezgranicznie jej ufa. Corel to jej najlepszy przyjaciel od szachów. Jak więc widać to Pokemony są dla niej wszystkim, ponieważ dzięki nim w miarę funkcjonuje. A duchy? Zawsze są pogodne, miłe i wesołe. Po śmierci człowiek jest zupełnie inny... Ona zaś sama ma się za reinkarnacje, lecz często zapomina, że ten, kto odrodził się ponownie, odrodził się by naprawić swe błędy... Często miesza się we własnych stwierdzeniach i zmienia zdanie.
Ale z pozorów jest miłą dziewczyną, z sąsiedztwa, która przychodzi pożyczać cukier i czasem wesprze... Ale cukru nie odda.


Wygląd:
To, co jest na zewnątrz, jest nie istotne, rzadko kiedy wygląd potrafi określić człowieka - to taka próżna myśl obu sfer. Bogaci myślą, że dobrze ubrani to szlachetni ludzie, a ci w łachmanach to nic nie warci złodzieje, degeneraci i pasożyty społeczne. A biedniejsi? Oni myślą, że dobrze ubrani to próżni bogacze o snobistycznym usposobieniu, a ci biedniej odziani to tak naprawdę szlachetni ludzie o czystych sercach. Imuna zaś z wyglądu nie przypomina żadnej z tych grup - przyjrzyjmy się jej po kolei: różowe, bujne loki opadające kaskadą na jej ramionach otulają jej okrągłą buźkę, jak perłę. Równa postrzępiona grzywka, zakłócająca elegancję fryzury skrywa jej czoło, którego nie lubi, przy okazji nadając jej dość dziecinnego wyglądu. Przy okazji grzywka też zasłania jej brwi, które są jasne, sugerując, że ten róż to wynik farbowania włosów. Szok prawda? Cóż nie stwierdzono jeszcze by ktoś miał taki oryginalny kolor z natury... Świat obserwuje dużymi, niebieskimi oczami, z ciekawością patrząc na różne modowe nowinki. Oczy te otoczone są zastępem czarnych, długich rzęs, starannie umalowanymi. Tusz do rzęs to w zasadzie jedyny element makijażu, jaki akceptuje, głównie stawia na naturalność, co zresztą widać. Jej cera nie jest idealna, gładka jak modelek z kolorowych pism, reklam i programów, ale nie jest usypana krostami... Wygląda po prostu naturalnie, jak u przeciętnej dziewczyny. Nie katuje swej skóry żadnymi kremami, taką ma i taka będzie. Nos jest lekko zadarty i drobny, co pasuje do jej uroczego dziewczęcego wyglądu. Usta ma zaś wąskie o malinowej barwie, na których w czasie zimy gości ochronny błyszczyk, ponieważ jej usta mają szczególną skłonność do pękania w czasie mrozów, a to raczej warto zabezpieczać. Ta główka lalki utrzymuje się na krótkiej, wąskiej szyi i łączy ją z filigranowym tułowiem. Tak, jest szczupła, o delikatnej budowie i delikatnie zarysowanych kobiecych kształtach. Coś, co teraz jedynego zostało, wartego wspomnienia i widocznego to jej długie palce pianistki, choć słoń nadepnął jej na ucho i nie wykazuje, żadnych muzycznych zdolności. Co do odzienia to nosi ubrania z bardzo dobrego i drogiego materiału, jednak ich krój jest zwyczajny, często plemienny... O tak, ona uwielbia starożytność. Można ją zobaczyć w tunikach, szatach, różnych plemiennych okryciach, jak i poobwieszaną amuletami, piórkami i drewnianymi ozdobami. Niewątpliwie w całości robi to wrażenie. Często dodaje do swoich ubrań jakiś nowoczesny akcent... Co umacnia tylko jej pozycję w świecie mody. Świetnie potrafi łączyć rzeczy.

Historia:
Imuna nie jest dumna ze swego pochodzenia, a dzieciństwo napawa ją odrazą. Z perspektywy lat nie rozumie tego co nią kierowało i co w niej po tym wszystkim zostało. Wróżbitka przyszła na świat w listopadowy poranek, a dokładniej pierwszego listopada, co źle wróżyło dla jej rodziny. Była średnim, czwartym dzieckiem, zamożnej i wysoko usytuowanej rodziny. Dla jej ojca i matki, liczyła się tylko sława, pieniądze i kontakty. Wśród takich ludzi więc się wychowywała. Rodzice nie trudzili się wychowaniem dzieci, więc jak reszta licznego rodzeństwa, wychowywana była przez zastęp piastunek i choć niczego jej nie brakowało, nie była tam szczęśliwa. Odkąd sięga pamięcią zawsze próbowała zachwycić rodziców i zwrócić ich uwagę na siebie, ale pomimo predyspozycji muzyka jej nie wychodziła. Zajęła się więc modą i szyciem. W wieku dziesięciu lat stworzyła pierwszą kreację, ale nie zrobiła ona wielkiego wrażenia na rodzicach, choć innym bardzo się podobała. Zachęcana przez otoczenie tworzyła dalej... jednak jej rodzice widzieli tylko wady Imuny, ale zalet nie potrafili dostrzec. Ze względu na twierdzenia dziewczynki o reinkarnacji i duchach, do dziewczynki często przychodził lekarz. Gdy Imuna kończyła podstawowe nauczanie przygotowywacze do podróży po Pokemonowym świecie, jej rodzice knuli jakby ją tu zamknąć w zakładzie. Jedna z niań uprzedziła jednak młodą dziewczynę, która zdążyła się spakować i po szkole już nigdy nie wróciła do domu. Udało jej się wcześniej otrzymać swojego startera. Będąc u profesora Oaka, u którego miała zamiar zamieszkać po ucieczce, ujrzała piękną Squirtle. Połączyła je miłość do mody i pokazów. Imuna nazwała ją Kyo z nie bardzo jasnych przyczyn, a Profesor widząc ich więź, podarował dziewczynce wcześniej startera. Tak więc mając startera wyruszyła wcześniej w świat. Podróżuje po nim, aż do dziś, zajmując się trenowaniem wodnych Pokemonów i wróżąc. Niektórzy boją się Imuny... jak twierdza byli świadkami, gdy duchy wstępowały w jej ciało... nie wiadomo jednak co mówiły, nikt nie chciał się zwierzyć.

Zawód: Poke-stylistka; Wróżbitka, Poke-psycholog
Ekwipunek: W płóciennym plecaczku znajduje się sześć konkretnych rzeczy, a mianowicie:
• talia tarota,
• wahadełko,
• niewielka butelka wody mineralnej nie gazowanej,
• kadzidła o różnokolorowym dymie i zapachu zbliżonym do mięty,
• sztylet ceremonialny o kobaltowej rękojeści z posrebrzanymi wzorami,
• zwykłe pudełko zapałek

Przedmioty zdobyte:
• Rozgrzewająca beczułka rumu psa ratownika.